Reddy De Mey. De man met het geruite hemd en de veel te grote bril. De BRT-journalist die als enige tijdens de fatale nacht op het wrak van de Herald of Free Enterprise raakte. De ijdeltuit die graag in beeld kwam.

Maar ook de echtgenoot die jarenlang zijn zieke vrouw Lea ging bezoeken, tot ze stierf. De wanhopige, die doorsloeg tijdens een echtelijke twist. De onrustige die plots te veel rust had in zijn leven. Hoe zou het nog met hem zijn?

Goed, zo te zien. De ruitjes op zijn hemd hebben plaats gemaakt voor streepjes, zijn zware bril is verdwenen en zijn leed is verzacht, dankzij zijn nieuwe vriendin Kristien. En van de duivel gesproken, daar is ze. Ze straalt en kust Reddy.

Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk leren kennen?

Reddy De Mey

: 'Op straat, hier in Oostende. We woonden op vijftig meter van elkaar. Toeval. We kwamen elkaar geregeld tegen en maakten een praatje.'

Kristien

: 'Op een dag had ik ontvetter nodig, voor de dampkap. Ik ging naar het warenhuis en wie kwam daar net aangewandeld? Reddy. Hij vroeg of ik zin had om iets te gaan drinken. Ik weet niet wat me bezielde, maar ik gaf mijn adres en telefoonnummer. De hele nacht lag ik wakker. 'Wat heb ik nu toch gedaan', dacht ik. Ik zag het niet meer zitten. Toen hij me belde, heb ik hem gezegd dat ik wou wachten tot het weer wat beter werd. In de hoop dat hij het zou vergeten.'

Maar Reddy vergat het niet natuurlijk.

Reddy

(grijnzend):

'Nee hoor, ik keek elke dag naar het weerbericht. Zodra het weer beter werd, heb ik haar gebeld. En het klikte.'

Kende ze jou van op televisie?

Reddy: 'Nee, ze was geen tv-kijker en woonde vaak in Frankrijk, met haar toenmalige man.'

Kristien: 'Hij leeft soms nog in het verleden en vertelt veel over zijn carrière als journalist. Ik moet hem vaak zeggen dat de jaren zeventig en tachtig voorbij zijn.'

Reddy: 'Mijn werk was mijn hobby.'

Op je 53ste werd je ontslagen door de VRT. Heb je nog contact met ex-collega's?

Reddy: 'Soms hoor ik Jan Becaus nog. En ik ga hier wel eens een kijkje nemen aan het Thermae Palace, waar het programma

Zomer 2008

opgenomen. Even een goeiedag zeggen. Vooral de technici ken ik nog. Daar stond ik altijd heel dicht bij.'

Die technici hebben jou dan ook vaak in beeld gezien. Iets wat uitzonderlijk was voor een nieuwsjournalist, meestal zag je die niet.

Reddy: 'Nu wel. Nu zie je ze overal. Dan zeggen ze

ik sta hier om te zeggen dat er hier niets gebeurt

. Kijk, ik ben niet een van die mensen die zeggen dat ze zichzelf niet graag zien op de televisie. Sommigen vonden dat toen 'not done'. Dirk Sterckx bijvoorbeeld. Ik maakte een reportage over Franse zakenlui die hier Nederlands kwamen leren. Ik stond met mijn microfoon voor het schoolbord en deed daar mijn zegje. Wel, Dirk Sterckx heeft de technicus bevolen dat eruit te halen. Die arme man heeft twee uur de tijd nodig gehad om mij eruit te knippen.'

Na je ontslag ging het bergaf. Je vrouw Lea had een drankprobleem en leed aan alzheimer, jij doolde maar wat rond.

Reddy: 'Ik voelde me nutteloos. Ik kon gewoon niet meer naar de televisie kijken. Ik wilde televisie máken. Mijn dagen speelden zich af in het ziekenhuis en later in het bejaardentehuis, waar Lea zat. Ze zei niets, was verward. Het enige wat ik daar kon doen, was samen met haar naar feuilletons uit de jaren stilletjes kijken. Ik werd zelf een oude zeurpiet.'

Lea heeft het niet altijd makkelijk gehad in haar leven. Jij was vaak weg van huis.

Reddy: 'In het begin ging zij mee op in mijn werk. Maar toen ze haar baan in de krantenwinkel verloor, was ze zelf verloren. Een vrouw van in de veertig, die moet niet de godganse dag thuiszitten hé. Ze dronk en ik vluchtte in mijn werk. Ze liet soms de sleutel op het slot zitten, zodat ik niet binnen kon. Ik sliep dan op de trap en nam om zes uur 's ochtends weer de trein naar het werk. Eén keer zijn de stoppen bij me doorgeslagen. Ja, ik heb haar een slag gegeven. Ik ben er niet trots op, maar ik was op.'

Kristien: 'Ik vraag me soms af waarom hij zo lang bij haar is gebleven.'

Reddy: 'Ik weet niet goed waarom. Ik hield nog van haar. Ze was mijn vrouw, maar we zaten in een sleur waar we niet meer uitkonden. Tegenwoordig gaan mensen sneller uit elkaar.'

Je leerde Kristien kennen terwijl Lea nog leefde.

Reddy: 'Ja, en daar heb ik veel kritiek op gekregen. Het was ook niet makkelijk. Als ik van Lea kwam en naar Kristien moest, ging ik toch even rust zoeken op café, om de klik te maken. Maar Kristien maakte me gewoon weer gelukkig. In het hoofd van Lea was er mist. Ze vroeg me soms waar Neesje was, onze pekinees. Hij was al dood, maar ik moest telkens iets verzinnen.'

Wat doe je nu?

Reddy: 'Ik heb nog lang geprobeerd voor de radio of tv te werken. Ik kon nog anderhalf jaar aan de slag bij het

Hart van Vlaanderen

op VTM, schreef wat columns voor

Story

, maar daarna werd het stil. Uiteindelijk mocht ik geregeld mijn mening zeggen in

Zwartwit

, het controversiële radioprogramma van Jurgen Verstrepen. Ook al ging dat maar om een paar minuutjes, ik trok me daaraan op. Ik zou echt nog graag voor tv werken. Ik mis het. Enorm. Ik heb nu wel contacten met een bepaalde zender. Of dat iets wordt, weet ik niet. Radio is voor mij ook goed. Wist je dat ik ooit in een programma van Michel Follet werd uitgeroepen tot de man met de meest sexy stem?'

Ben je gelukkig?

Reddy: 'Dat tv-werk zit nog in mijn kleren. Maar ik heb beroemdheid leren te relativeren. In China kennen ze Eddy Merckx ook niet hé. Ze kunnen amper zijn naam uitspreken. Ik sukkel ook nog wat met mijn rug en nek omdat ik in een 2pk'tje door de woestijn ben gereden, maar het gaat wel.'

Kristien: 'Reddy moet zich minder opjagen. Meer genieten van de kleine dingen.'

Reddy: 'Ik probeer. Soms lukt het. Soms niet.'