Afgelopen weekend pakte Reintje Jeugd uit met "Infinite" in een regie van Gust Pee. Dat deze theatermaker totaalspektakel, theaterinterventies, performances en videokunst in de vingers heeft, werd ons meteen duidelijk toen we deze niet alledaagse jongerenvoorstelling zagen. Ondanks de nogal lang uitgesponnen in- en uitleiding kon "Infinite" ons bekoren. Dat menig toeschouwer het "erg modern" vond, leek ons een wat overhaaste beoordeling. De aanpak herinnerde ons in zekere mate aan wat Eva Bal in de zeventiger jaren opdiende al werden hier alle registers van de hedendaagse jongerencultuur open getrokken. En er is intussen verschrikkelijk veel veranderd. Er werd flink de draak gestoken met de huis-en-tuin opvoeding en de generatiekloof brak de zaal zowaar in twee. In "Infinite" werd een behoorlijk grote mond opgezet. En omdat het misschien voor sommige toeschouwers te confronterend werd, rolde vaak een bulderlach van de zittribune. Gek als je zo'n spiegel voor je neus krijgt. Dit improvisatietheater vonden wij erg genietbaar en vaak ook mooi om naar te kijken met al die voormalige wijndozen uit een erg bekende Hoeilaartse wijnhandel. De projectie van wat zich achter die wand afspeelde, zorgde voor een gigantische puzzel die al die jonge levens voyeuristisch verbeeldde maar op zich ook weer een uitlaatklep werd voor veel ongenoegen.