Maar ik ga nu zéker wél stemmen, zelfs al zal ik niet eens voor mezelf kunnen stemmen… Dit zijn niet eens belangrijke verkiezingen, dit zijn verschrikkelijk belangrijke verkiezingen.

Ik ben in het verleden door alle partijen ooit al eens gevraagd (alle met uitzondering van 1), ik heb daar toen altijd vrijwel onmiddellijk neen op gezegd… Nu ben ik zelf naar de N-VA en naar Bart De Wever gegaan.

Waarom de N-VA? Omdat ik na een kwarteeuw de politiek te hebben gevolgd, denk, nee, ik ben ervan overtuigd dat die partij en de mensen die die partij maken, dat die gelijk hebben. Om vier belangrijke redenen:

1. Als een grote, verregaande staatshervorming de enige oplossing is om dit land aan de gang te houden, de enige oplossing zelfs om onze welvaart te redden (want daar gaat het eigenlijk over), dan denk ik dat de N-VA op dat punt de enige garantie is. Hoe sterker de N-VA uit de verkiezingen komt, hoe meer druk er is op de Vlaamse partijen om mee te gaan naar een écht confederalisme, en hoe meer druk er ook is op de Franstalige partijen door hen te laten weten dat we het echt menen. (Ik ben niet van plan campagne te voeren tégen anderen, maar het moet me toch van het hart dat als ik ze bezig zie en hoor, ik ze écht niet meer geloof. Als de kiezer de kaarten niet grondig anders schudt, krijgen we meer van hetzelfde. Ik ken ze…)

2. Ik voel me bovendien aangesproken door de maatschappelijke waarden die de partij nog durft te verdedigen. Alweer: ik ga (voorlopig) niet uithalen naar anderen, maar ik krijg echt puisten van mensen die het boerkaverbod verwerpen omwille van de vrijheid van de vrouw. En dat is maar één voorbeeld. Ik ken er veel!

3. De N-VA heeft ook ideeën die mij als uitgesproken sociaal voelend mens aanspreken: ik lees Danny Pieters over de hervorming van de sociale zekerheid, ik zie de Vlaamse hospitalisatieverzekering. Ik mis die vernieuwende ideeën bij anderen. Je kan over sociale bescherming spreken en die intussen ongemerkt afbouwen. Je kan er ook iets aan doen…

4. De N-VA heeft in de voorbije jaren m.i. bewijzen geleverd van geloofwaardigheid en betrouwbaarheid. Dat is zodanig waar dat een beetje rechtlijnigheid al genoeg is om caractériels te worden genoemd. De ‘onkunde en lethargie’ van Meuris kan je met de beste wil van de wereld niet toepassen op de partij van Bart De Wever. Siegfried Bracke