De overheid vandaag lijkt soms op een dinosaurus en dat kan niet. Tot die vaststelling kwamen Joke, Elke en Nancy al lang voor ze elkaar leerden kennen. Zonder het van mekaar te weten, rammelden ze samen aan kettingen. Ze gaven lezingen over veranderingsmanagement, sociale media, innovatie en andere onderwerpen die de overheid naar een hoger niveau kunnen tillen.

Toen het onvermijdelijke gebeurde - de ontmoeting - resulteerde dat in ‘Tot uw dienst’, een boek waarin ze vermomd als Dinobusters op zoek gaan naar ‘oude’ praktijken binnen de overheid die innovatie en klantvriendelijkheid in de weg staan.

‘Een opmerkelijk pleidooi voor een losbraak uit de gouden kooi der gewoonte en dromen van een overheid die praat mét in plaats van alleen over zijn klanten’, ronkt het in de perskit van het ei dat deze drie Dinobusters gelegd hebben.

Wie zijn de dino’s waarop jullie jagen?

Nancy De Vogelaere: “We jagen niet op mensen. Laat dat duidelijk zijn. Dino’s zijn voor ons in de eerste plaats ideeën en manieren van werken die niet meer aangepast zijn aan de huidige tijd en aan de verwachtingen van de klant.”

Nog voor het verscheen, heeft het boek van de drie Dinobusters al heel wat losgemaakt binnen de overheid. “Sommige mensen voelen zich bedreigd”, weet Nancy De Vogelaere. “Terwijl we heel goed beseffen dat het vaak de context is die mensen tot een bepaald gedrag dwingt.”

Dat gedrag was volgens jullie niet altijd even klantvriendelijk.

Elke Wambacq: “De bureaucratie is een geweldige rem op verandering, vernieuwing en dienstverlening. Mensen worden van het kastje naar de muur gestuurd. Dat willen we anders zien.”

Nancy De Vogelaere: “De overheid denkt te vaak in de plaats van haar klanten. Vergelijk het met een jager. Die is wel konijngericht, maar zeker niet konijnvriendelijk. Doelgroepen, verwachtingen … Er wordt te vaak gedacht dat we weten wat de burger wil, terwijl we het net zo goed kunnen vragen.”

Joke Renneboog: “De overheid zoals ze nu is, kan niet overleven, gewoon omdat ze niet aangepast is aan de maatschappelijke verwachtingen. ‘De overheid is dood, leve de ambtenaar!’, is wat wij zeggen. Het probleem is dat die ambtenaar vaak in een gouden kooi zit.”

Elke Wambacq: “Er zijn veel ambtenaren die zin hebben om eens iets anders te proberen, maar niet durven, omdat ze dan hun comfortzone moeten verlaten.”

Een pleidooi om komaf te maken met de vaste benoeming?

Joke Renneboog: “Die mag zeker herbekeken worden, maar we willen het niet helemaal wegsmijten. Vastbenoemde ambtenaren kunnen bijvoorbeeld vrij gemakkelijk van de ene dienst naar de andere verhuizen, contractuelen niet. In feite is dat jobrotatie, iets waar wij helemaal voor te vinden zijn, alleen wordt dat in de praktijk zelden toegepast.”

>

>

>

>