‘Hoewel ze het verbergen in een sociaal-economisch jasje, blijft de onafhankelijkheid van Vlaanderen hun ultieme doel.’ In de Franstalige media zweert de ene Waalse minister na de andere een samenwerking met het Vlaams-nationalistisch N-VA af. Gisteren was het nog de beurt aan minister van Middenstand Sabine Laruelle (MR). Maar intussen doet N-VA er alles aan om het beeld van ‘separatisten’ bij te stellen.

‘Wij gaan voor de grootst mogelijke welvaart en welzijn voor zoveel mogelijk Vlamingen. In welke vorm dat mogelijk is, doet er eigenlijk niet toe. Het confederalisme mag gerust de laatste stap zijn’, beklemtoont N-VA-ondervoorzitter Ben Weyts. De Vlaamse onafhankelijk hoeft er dus niet per se te komen. Matthias Diependaele, N-VA-fractieleider in het Vlaams Parlement, zet die boodschap kracht bij: ‘Het uiteindelijke doel is de hoogst mogelijke welvaart voor heel Vlaanderen. Als dat via confederalisme kan en we krijgen daardoor de juiste instrumenten in handen is dat absoluut geen probleem. Ik heb het gevoel dat alleen de hevigste Belgicisten nog het oude nationalisme nastreven’.

Tegen de statuten

Het blijft vreemd klinken voor een partij die begin februari op het partijcongres de Vlaamse onafhankelijkheid nog luid toejuichte. Het confederalisme waar N-VA mee naar de kiezers stapt, staat dan wel los van Vlaamse onafhankelijkheid, een onafhankelijk Vlaanderen bleef toen duidelijk de eerste doelstelling in de statuten van de partij. ‘Laat duidelijk zijn dat aan de statuten niets gewijzigd is, die blijven onverkort overeind’, speechte Diependaele toen. ‘De statuten zijn wat ze zijn en blijven natuurlijk gelden’, zegt partijwoordvoerder Joachim Pohlmann (N-VA). ‘Maar als het confederalisme werkt – en wij geloven daar echt in – dan zij het zo.’