De rechters in Straatsburg stellen dat de gecombineerde lezing van het arrest van het hof van assisen en van het Hof van Cassatie, dat enkele maanden later volgde, 'het aan de eiseres toeliet te begrijpen om welke reden de juryleden de middelen hadden verworpen die ze aanvoerde ter verdediging, en die gebaseerd waren op haar vermeende ontoerekeningsvatbaarheid op het moment van de feiten'. Het Hof sprak zich uit met vier stemmen tegen drie. Het volgde in deze zaak dus niet de rechtspraak van het arrest-Taxquet uit 2009, waardoor ons land in gelijkaardige gevallen wel al veroordelingen opliep. In de zaak-Lhermitte, en 'in een systeem waarin bepaalde beslissingen vatbaar zijn voor een beroepsprocedure, is het normaal dat de beslissingen van de lagere jurisdictie moet begrepen worden door de invulling die eraan wordt gegeven door de hogere jurisdictie' - in dit geval dus het Hof van Cassatie. Het Hof legt uit dat de akte van inbeschuldigingstelling de misdaad uitlegde waarvan Lhermitte werd beschuldigd, op een gedetailleerde manier het verloop van de feiten uit de doeken deed en in extenso de verschillende psychologische en psychiatrische onderzoeken vermeldde die werden uitgevoerd.