Op sommige terreinen lijkt er meer aan de hand dan de klassieke imagogevechtjes tussen meerderheid en oppositie. Hier en daar wil men duidelijk ook afrekenen met het beleid zoals dat met socialisten gevoerd werd. En dat is nergens zo duidelijk als bij De Lijn. Zowat elk troetelproject van socialistische signatuur moet er op de schop. Gratis bus­abonnementen voor senioren. Goedkope bus­tickets. Premies voor wie zijn nummerplaat inruilt voor een busabonnement. Een voor een gaan ze voor de bijl. Doorgaans gaat dat gepaard met het snuiven van ‘gratis bestaat niet’.

Nu kan je Steve Stevaert veel verwijten, maar niet dat hij ooit echt geloofd heeft dat gratis bestaat. Gratis was gewoon een sexy verpakking voor herverdeling: als je iedereen via de belastingen laat meebetalen voor openbare dienst­verlening, dan dragen de sterkste schouders de zwaarste lasten. Als je dat doet voor een dienst die de rijksten nauwelijks gebruiken, zoals openbaar vervoer, dan herverdeel je twee keer.

Je mag daar tegen zijn. Je kan daar zelfs goede argumenten voor hebben. Maar dan moet je wel nog altijd een alternatief verzinnen. Dat is duidelijk niet gebeurd. Deze regering zegt dat ze het openbaar vervoer wil ondersteunen. Maar intussen jaagt ze wie geen alternatief heeft op kosten en de rest naar de onaantastbaar verklaarde (bedrijfs)wagens. De kostprijs voor dat beleid betalen we straks allemaal samen in de file.