Toen Broeckx in de Baloise Belgium Tour ten val kwam na een incident met een motor werd de lat over een herstel behoorlijk laag gelegd. De renner verkeerde na weken in een coma weliswaar niet meer in levensgevaar, maar de hersensignalen van de renner waren weinig hoopgevend en de renner reageerde niet op prikkels van geluid en beweging eind juni. In september werd hij overgebracht naar een gespecialiseerd revalidatiecentrum in Overpelt. Midden oktober kwam teammanager Marc Sergeant op de verkiezing van de Flandrien met goed nieuws. “Ik zag Stig eind september, hij knipperde met zijn ogen en stak zijn rechterduim moeizaam omhoog. En daarna probeerde hij zo hard mogelijk in mijn arm te knijpen. Het zijn kleine signalen van beterschap, maar heel betekenisvolle signalen”, klonk het.

Intussen zet de progressie zich verder bleek op de trainingsstage van Lotto-Soudal. “Kijk, heel snel hebben we de lat laag gelegd als het over de gezondheidssituatie en toekomst van Stig ging”, aldus ploegdokter Bingé, “omdat de feiten nu eenmaal de feiten waren, maar intussen kunnen we veel positiever zijn dan we ooit, maanden geleden, konden denken. Stig krijgt dagelijkse sessies logopedie en revalideert elke dag. Hij fietst al vanuit een rolstoel, hij wint aan spierkracht, maar let op, het grootste deel van de dag ligt hij wel nog steeds neer. Dankzij die logopedie kan hij slikken en eten, en zelfs al enkele woorden spreken, zoals bijvoorbeeld ‘tot morgen’, maar laat het duidelijk zijn: hij is nog altijd geen gezonde jongen, maar wel kan hij veel meer dan we ooit konden vermoeden en hij maakt elke dag progressie.”

Waar dat zal eindigen weet niemand. “Dat is moeilijk te voorspellen of in te schatten”, aldus de ploegdokter, “Stig werkt heel hard aan zijn herstel. Tussen de verkiezing van de Flandrien eind oktober en vandaag heeft hij andermaal vele stappen vooruit gezet. Hij is geen comapatiënt meer, maar nog altijd geen gezonde jongen, alleen dachten we een paar maand geleden nooit dat hij nu zou staan waar hij nu staat. Menselijke interactie, communicatie is echt mogelijk met zijn familie en naasten, hij herkent andere renners, hij spreekt een beetje, maar het zijn geen volzinnen die hij uitspreekt. Zijn herstel heeft tijd nodig en hoe ver hij kan geraken, waar hij ooit weer zal staan weet niemand”, eindigde de ploegarts, “maar dit is alleszins al heel goed nieuws.”