Kings of Leon is een risicoloze investering. Altijd goed, die broertjes Followill. Scheurende gitaren, intrigerende baslijnen en toch weer uitstekende zang van frontman Caleb. Als je dan ook nog eens een concert kan vullen met haast alleen maar hits, dan ben je gewoon een heel grote groep. Kings of Leon kan dat. On Call, Fans, Radioactive, Back Down South, Sex On Fire, Use Somebody, Notion... Het lijstje is erg lang en steengoed.

Ook op het hoofdpodium van Pinkpop hadden de Amerikaanse rockers daar genoeg aan om er een zegetocht van te maken. Ze doen niet gek, houden niet van (lange) bindteksten en brengen hun songs sober. Geen uitspattingen bij Kings of Leon, maar dat hoeft ook helemaal niet.

Eén kanttekening wel: bij momenten was het allemaal wat te rustig. Een festival afsluiten, dat hebben we het liefst met een knal. Met wat spektakel en grote samenzang. Dat bleef nu afwezig. Het was degelijk en niet meer dan dat. Typerend voor deze 48ste editie van Pinkpop. Daar kon zelfs Justin Bieber - sorry, écht de laatste keer - niets aan veranderen.