De eerste klacht ging uit van Tom Mortier, de zoon van een vrouw die door Wim Distelmans geëuthanaseerd werd. Die diende in 2014 een klacht in tegen onbekenden voor ongeoorloofde euthanasie. Volgens de man was er bij zijn moeder, die aan veelvuldige depressies leed, geen medisch uitzichtloze toestand. Bovendien zou Distelmans geen contact opgenomen hebben met de kinderen voorafgaand aan de euthanasie, en zou de arts-consulente, een psychiater, die een tweede mening gaf, niet onafhankelijk geweest zijn, omdat zij de patiënte onderzocht in de gebouwen van de vzw LEIF, het Levenseinde Informatieforum waarvan Distelmans voorzitter is.

Distelmans en zijn advocaat brachten daartegen in dat de vrouw uitbehandeld was, ondraaglijk leed en meermaals om euthanasie vroeg. Bovendien had de vrouw Distelmans gevraagd om haar kinderen niet op de hoogte te brengen.

De arts was daarop ingegaan maar had erop aangedrongen dat zij dan zelf die stap zou zetten. De vrouw had dat ook gedaan, via e-mail en haar zoon had ook toegegeven dat hij die mail gekregen had. Tenslotte stelde Distelmans dat de arts-consulent in dezelfde vereniging mag werken als de behandelende arts. Bovendien werd nog aan twee andere psychiaters om advies gevraagd.

Het Brusselse parket heeft de klacht van Tom Mortier nu zonder gevolg geklasseerd, en heeft om gelijkaardige redenen hetzelfde gedaan met een andere klacht. Die was ook ingediend door de dochter van een vrouw die aan meervoudige depressies leed en op wie Distelmans euthanasie had uitgevoerd.