Het leek een saaie bedoening te worden: in het eerste koersgedeelte viel er echt niets te noteren en wandelde het peloton van 116 renners. Tot Miguel Ladang het welletjes vond en demarreerde. Thibau Nys, na Hoboken op 1 mei pas aan zijn tweede wegrit toe, pikte aan. De tempoversnelling dunde het peloton fors uit.

Snel verwierf het duo een bonus van 20 seconden. Robbe Heylen uit Sint-Pieters-Leeuw, vooralsnog één top tien-plaats achter zijn naam, overbrugde in zijn eentje de kloof. Vooraan nam Ladang meest werk op de schouders. Bij één van zijn demarrages moest Heylen de rol lossen, maar hij vond nog de kracht om weer aan te sluiten. Het was snel duidelijk dat de kampioen bij de eerste drie moest gezocht worden, want het trio vergrootte zijn voorsprong tot een minuut.

Tempo

Voor de eerstejaars was het koffiedik kijken. Velen konden het tempo niet aan en verdwenen uit de wedstrijd. In de finale bleven van de 46 eerstejaars met Viktor Nijs, Dries Verstappen, Stijn Degeest en Arthur Soontjens slechts vier kanshebbers op de titel over. Met een elfde plaats werd Viktor Nijs uit Neerijse (CT Glabbeek) kampioen. Hij won dit seizoen nog niet. Dries Verstappen uit Keerbergen werd tweede en streekrenner Stijn Degeest als 31ste derde.

In de slotkilometers maakte Robbe Lenseclaes uit Huldenberg zich los en werd knap vierde. In de spits was bij het drietal Thibau Nys intrinsiek de snelste. De zoon van Sven speculeerde op die sprint, maar met de nooit aflatende Ladang had hij een kwelduivel. “Veel moeilijker dan in de cross de nationale trui te pakken”, gaf Thibau grif toe toen hij naar Ladang keek.

De strijdlustige Ladang was als tweede zwaar ontgoocheld: “Ik speelde alles of niets en demarreerde wel acht keer, maar werd telkens gecounterd.”