Het is niet gemakkelijk om in het Vlaams Parlement boven het pak uit te stijgen. Er zetelen per partij meer parlementsleden, dus moeten die vaak genoegen nemen met een kleiner speelveld. Niet verwonderlijk dus dat de twee absolute toppers beiden fractieleider zijn, netjes verdeeld over meerderheid en oppositie.
Bekijk hier de volledige score van de Vlaamse parlementsleden (+)
Matthias Diependaele van N-VA en Björn Rzoska van Groen worden door vriend en vijand geroemd voor hun dossierkennis en bepalen – dankzij hun rol – mee het debat. Nagenoeg al hun collega-fractieleiders scoren vlot boven het gemiddelde. Koen Van den Heuvel schopte het zo zelfs tot minister.
Wie geen fractieleider is, moet het hebben van het eigen werk en het nodige lef. En het helpt natuurlijk als je dé autoriteit van je partij bent op het vlak van onderwijs. N-VA’er Koen Daniëls en zijn Open VLD-collega Jo De Ro scoren beiden ver boven het gemiddelde. Maar het kan ook op andere manieren. Vraag maar aan SP.A’er Rob Beenders, die vanuit de oppositie de meerderheid dwong om de energie- en waterfacturen aan te passen.
Maar het is niet gemakkelijk om boven het pak uit te stijgen. Vraag maar aan de nullen, 25 parlementairen van wie de passage onopgemerkt voorbijging. Omdat ze burgemeester zijn van een grotere stad of gemeente en die al hun concentratie opslorpt, zoals bij voormalig minister Renaat Landuyt. Of omdat ze verzopen in hun grote fractie. Of omdat ze gewoon niet uit het juiste hout gesneden zijn om in het parlement te zetelen, volgens hun collega’s.
