In de startnota staat dat nieuwkomers zes maanden in Vlaanderen moeten verblijven voor ze recht hebben op kinderbijslag, en vijf jaar voor ze een beroep kunnen doen op sociale bescherming. Sommigen maakten meteen een vergelijking met het zeventigpuntenplan van het toenmalige Vlaams Blok, maar dat is volgens Mark Elchardus niet terecht. “De nieuwkomers hebben op termijn zicht op de verwerving van alle sociale rechten”, zegt hij in Knack. “Het systeem bestaat in verschillende landen en het lijkt me dat dat leidt tot betere integratie.”

Elchardus ziet de wachttijd als een drempel tegen misbruik, bijvoorbeeld in het geval van gezinshereniging. “‘In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is het sociale zekerheidsstelsel geen bijstandsstelsel. Het is dus een wederkerig instrument, dat steunt op dubbele solidariteit: die van de gemeenschap naar individuen en die van individuen naar de gemeenschap.”

Wel waarschuwt hij voor juridische problemen. “De noden van kinderen stellen zich vanaf dag één. Het is best mogelijk dat er bezwaren zijn om een onderscheid te maken tussen verschillende kinderen op het Belgisch grondgebied.”