Peeters verwijst met zijn voorstel naar 1992, toen Jean-Luc Dehaene (CVP) ermee uit de politieke impasse geraakte die was ontstaan na de verkiezingen van 24 november 1991.

Volgens Peeters heeft zo’n tussenoplossing het voordeel dat ons land op zijn minst het hoofd zou kunnen bieden aan bedreigingen als de naderende Brexit, een verder ontsporende begroting en andere economische crises. Werkgeversfederatie VBO was er als de kippen bij om te benadrukken dat zij in augustus al hetzelfde voorstel had gedaan. Uit haar halfjaarlijkse enquête blijkt dat het vertrouwen van de ondernemers voor het volgende half jaar gevoelig is afgenomen. VBO verwacht dat de economische groei in de eerste helft van 2020 onder de 1 procent daalt. “In dat soort stormen heb ik liever een regering met een beperkte opdracht dan helemaal geen regering”, zegt gedelegeerd bestuurder Pieter Timmermans.

Op enkele partijhoofdkwartieren wordt Peeters’ piste afgedaan als “tijdverlies”. Zo’n regering moet immers net zo goed over een meerderheid beschikken. “Een noodregering is een gewone regering”, zegt politicoloog Nicolas Bouteca (UGent). “Ook de regering-Dehaene was uiteindelijk een gewone regering. Als Peeters wil pleiten voor een regering, heeft hij een punt. Maar al de rest is semantiek.”