“We hebben hem… de witte merel”, jubelde de ervaren verzorger Marc Van Gyseghem euforisch om iets over twee lokale tijd aan de streep op Willunga Hill. Ook Tosh Van Der Sande en Thomas De Gendt keken zich de ogen uit het hoofd toen ze beseften wat er zonet gebeurd was. Hun nieuwe Britse ploegmaat Matthew Holmes had in zijn eerste wedstrijd op WorldTour-niveau de maat genomen van Richie Porte op Willunga Hill, de helling waarop de Australiër al vijf jaar op rij onverslaanbaar was.

Ook ploegleider Herman Frison kon amper geloven welk schouwspel hij vanuit volgwagen negentien had gezien. “Toen de kopgroep van zesentwintig renners met Holmes en Dibben meer dan vier minuten voorsprong nam, ben ik naar voor gereden om hen zeggen dat de winnaar vooraan zat. Ik heb toen Holmes bewust voldoende laten eten en drinken. Hij moest zich zoveel mogelijk sparen, Dibben heb ik wel voluit laten meerijden om de kloof met het peloton uit te diepen.”

Frison maakte die tactische keuze bewust, maar zat niet bewust met de dagzege in het achterhoofd. “Matthew kan normaal wel wat bergop rijden, maar was op papier zeker niet de beste klimmer in de kopgroep. Vrijdag in Paracombe had hij ook al zijn kans mogen gaan, maar bleef hij steken op de 31ste plaats met een achterstand van meer dan een halve minuut op Porte.”

Vriendin scoort ook

Voor Frison was Michael Storer de favoriet. De renner van Sunweb opende ook de debatten op de slotklim van drie kilometer aan 7,5%, maar overschatte zichzelf. “Matthew deelde wel goed in. Toen Porte hem in de slotkilometer bij beende, wist ik dat we nog steeds een kans maakten - in de laatste 800 meter is Willunga Hill niet meer zo steil. Matthew wist dat ook, want we zijn hier uitgebreid komen verkennen.”

Toen Porte in de laatste tweehonderd meter stil viel, aarzelde Holmes geen seconde en sprintte hij tot zijn eigen verbazing naar de zege. Het was zodanig onder de indruk dat hij op de streep vergat het zegegebaar te maken. “Dit is dan ook een binnenkomer voor die jongen. De situatie met die grote kopgroep was een enorme meevaller, maar dan nog moet je het kunnen afmaken. Voor de start had ik tegen de renners gezegd dat iedereen vrij was zijn eigen koers te rijden. Matthew heeft zijn kans gegrepen”, zegt Frison. Holmes had trouwens een dubbele reden om te feesten. Zijn vriendin Josie Knight kroonde zich zaterdag tot Britse kampioene in de achtervolging en de ploegenachtervolging.

Ardennenklassiekers

Gevraagd naar de kwaliteiten en achtergrond van Matthew Holmes, kon de ploegleider van Herman Frison niet zo heel veel toevoegen. “Eerder een stille jongen, logisch als je nieuw bent in een ploeg. Hij was mij de voorbije jaren niet opgevallen en stond vorig jaar ook niet op mijn lijstje van mogelijk versterkingen”, aldus een eerlijke Frison, die wel al even vooruit kijkt. “Mathew is geen echte klimmer, eerder een renner voor heuvelachtige rittenkoersen van een week zoals de Ronde van de Algarve. Misschien zou het leuk zijn om hem aan het werk te zetten in wedstrijden zoals de Brabantse Pijl en de Ardennenklassiekers. Hij zou er een waardevolle pion kunnen zijn in steun van Gilbert en Wellens.”

De 26-jarige Holmes uit Wigan reed de voorbije jaren net als Dibben voor Madison-Genesis, een bescheiden continentale Britse ploeg. Om de sponsors - tuk op de interessante Engelse markt - te plezieren, moest Lotto-Soudal afgelopen winter twee Britten aantrekken. Dibben werd al in augustus gecontracteerd, Holmes was eerder een last-minute-transfer. Hij tekende pas op het WK in Yorkshire, eind september.

Nerveuze indruk

Heel hoog waren de verwachtingen over Holmes dit seizoen niet. De Brit viel in de Tour Down Under vooral op met zijn nerveuze houding. In de dagen voorafgaand aan de eerste etappe stond hij telkens een half uur vroeger dan zijn ploegmaats in de tent waar de fietsen stonden. Om de tijd te doden tot de training begon, reed hij dan – vrij irritant – rondjes in de tent en was hij voortdurend aan het prutsen aan zijn zadelhoogte.

Met de zege van Holmes neemt Lotto-Soudal een blitzstart in 2020; drie zeges in de World Tour. Vorig jaar moest de Belgische ploeg tot 25 maart wachten op de derde zege in de WorldTour, toen Thomas De Gendt de openingsgrit in de Ronde van Catalonië won. Had Roger Kluge zaterdag in de slotkilometer naar Victor Harbor een beetje achterom gekeken in plaats van doldriest de gas open te draaien met niet Caleb Ewan maar Giacomo Nizzolo in zijn wiel, had de balans zelfs al vier overwinningen op het hoogste niveau geteld.

De zegeroes van Lotto-Soudal in Down Under staat in schril contrast met de teleurstelling bij thuisploeg Mitchelton-Scott. Voor de start van de slotrit stonden ze nog één en vier met Daryl Impey en Simon Yates. Maar omdat Impey parkeerde op Willunga Hill en Yates zich opblies door zich te lang vast te bijten in het wiel van Porte, vielen ze uiteindelijk uit de top vijf. Omdat er ook geen ritzege werd gepakt, mag je gerust spreken van een flop. Met twee ritzeges van Ewan plus de rit- en eindzege van Porte konden de Australische fans wel hun hart ophalen.