“Het blijft raar om toe te komen in het ziekenhuis. Zo veel consultaties die stilliggen, mensen die geen bezoek mogen krijgen, het is een andere sfeer. Het ziekenhuis is afgesloten, wij nemen een andere ingang dan anders. En we hebben er plots veel collega’s bij. Ondersteunende verpleegkundigen van andere afdelingen met wie we anders nooit in contact komen, maar die ons nu bijstaan. Dat schept weer andere banden.”
“Ook met de patiënten krijgen we een band. Zeker als je iemand twee weken of langer bij je hebt. Ik ben de enige die ze zien, want ze krijgen geen familie op bezoek. En we zijn er om hun comfort te verhogen ...
