De bibliotheek van de school was piepklein en wat onderkomen. Er hield een man de boeken bij die door zijn belezenheid een dikke bril moest dragen. Elke nieuwe aankoop moest de zegen krijgen van de directeur van de school. Een priester met een huid die glansde als een opgeblonken kelk. Hij besloot elke gebedsdienst met zijn lijfspreuk. “Veroordeel niet, dan zul je niet veroordeeld worden.” Toen gevraagd werd of Humo in de bib kon, ontstak hij in een sermoen over duivelse bolsjewisten. We kregen Dietsland-Europa en Revolte van Voorpost om de knapenzielen te kneden. Waarin iedereen die niet mee marcheerde als volksverrader aan het kruis werd genageld. En dan vraagt men mij soms nog waarom ik school als zes jaar lockdown ervaarde.