Ze stonden te stretchen tegen de zijkant van een bushalte. In van die glimmende, strakke pakjes die jammer genoeg geen detail van hun jonge lijf aan de verbeelding over­lieten. Zelfs het type van of het gebrek aan onderbroek niet. Er hing nog een vergeten affiche van een tentoonstelling in Leuven. Rodin, Minne en Meunier. “Je wil toch ook aan cultuur doen?”, wees hij al puffend. “Die eerste twee zeggen mij niks, maar ik wist niet dat Thomas Meunier ook schilderde. Een voetballer-kunstenaar. Wel, dat wil ik weleens zien.” Ik liep achteloos voorbij. Keek niet om. Ik had het beter wel gedaan. Ik vraag mij nog altijd af of hij haar wat aan het wijsmaken was, dan wel of hij nog harder dan zijn Nike-outfit blonk van dommigheid.