Het was drukkend in ­Orlando. In de Citrus Bowl werd Nederland-België gespeeld. Ik was voor de krant met de supporters meegereisd. Met een karig budget. Het vliegtuig deed er veertien uur over. Gordels los, betekende remmen los. Het was een vliegend café. De airco in het hotelkamertje was in ademnood. De oerversie van wat ooit een laptop zou worden, had het begeven door de ­vochtigheid. Overdag holde ik de supporters achterna, ’s nachts tikte ik op een gehuurde desktop die het bed in beslag nam. Toen ik terug in het land was, klonk het jaloers dat ik toch een gelukzak was, en dat ze toch ook journalist wilden worden. Dan maakt een mens tenminste wat mee. Ik kon het snauwen net nog wegbijten en zei ­beheerst: “Leer liever een stiel.”