Ik moest deze week aan Habib Habibou denken. In januari 2014, een halfjaar voor mijn komst, haalde AA Gent hem binnen. Het kondigde hem aan als de nieuwe leider rond wie ze een topteam zouden bouwen. Veel volgers en analisten keken toen raar op, en ik ook. Habibou had een zeker poten­tieel, maar had vooral een heel groot zelfbeeld en rare kronkels in zijn manier van omgaan met de anderen. Ik had al genoeg verhalen gehoord, dus toen ik in dienst trad, drong ik er meteen op aan om hem weg te doen. Ik zei: “Als je echt wil meedoen met de groten, heb je een hechte groep nodig. En Habibou is een einzelgänger.” Het was niet evident om het bestuur te overtuigen, maar ik hield het been stijf en ze hebben hem dan toch maar verkocht aan Rennes – met zelfs nog een beetje winst, voor 1,5 miljoen. In feite was heel Gent blij met zijn vertrek. Niemand heeft hem gemist. En onder meer door die eenheid in de ploeg pakten we de titel.