Bij een “klassiek” dossier van mensensmokkel gaat het vaak om een internationaal netwerk van smokkelaars dat migranten in gevaarlijke omstandigheden transporteert uit winstbejag. Dat was in de zaak-Kucam niet het geval. Wel werden geldsommen gevraagd om kandidaten op lijsten te zetten waardoor ze een humanitair visum konden verkrijgen. Deze lijsten werden nadien overgemaakt aan het kabinet van de toenmalige staatssecretaris voor Asiel en Migratie.

Humanitaire visa moeten een veilige binnenkomst en een verblijf in België mogelijk maken. In deze zaak werden de uitgereikte visa voor meerdere personen evenwel niet gebruikt voor een verblijf in België: verschillende beklaagden wisten dat de visa aangewend zouden worden om door te reizen naar een ander EU-land, zonder dat de betrokkenen in België internationale bescherming vroegen.

LEES MEER. Waarom veroordeling van Melikan Kucam zo pijnlijk is voor Theo Francken (N-VA): “Hij is nu eenmaal politiek verantwoordelijk”

Myria stelde zich burgerlijke partij in dit dossier vanuit zijn wettelijke opdracht om de strijd tegen mensensmokkel te stimuleren. Het had een symbolische schadevergoeding van één euro gevraagd en kreeg die ook toegewezen van de rechtbank. Ook de Belgische Staat had zich burgerlijke partij gesteld en kreeg één euro provisioneel toegekend, twee slachtoffers van de feiten kregen bijna 23.000 euro in totaal.