Kinderen zullen nog jaren de gevolgen van de pandemie van het coronavirus ondervinden. Eén jaar sinds de start van de pandemie zijn bijna alle belangrijke indicatoren voor kinderen erop achteruitgegaan. Dat zegt Unicef op basis van de meest recente data.

“Het aantal kinderen dat honger lijdt, geïsoleerd is, misbruikt wordt, angstig is, in armoede leeft of tot een huwelijk gedwongen wordt, is toegenomen”, aldus Henrietta Fore, directeur van het VN-kinderfonds. “Tegelijkertijd is hun toegang tot onderwijs, sociaal contact en essentiële diensten zoals gezondheidszorg, voeding en bescherming afgenomen.”

Scholen dicht, angst en depressie

Voor meer dan 168 miljoen leerlingen over de hele wereld zijn de scholen al bijna een jaar gesloten. Twee derde van de landen waar de scholen geheel of gedeeltelijk gesloten zijn, ligt in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Ten minste één op de drie leerlingen had geen toegang tot afstandsonderwijs toen hun school gesloten was.

Ten minste één op de zeven kinderen en jongeren leefde het grootste deel van de afgelopen twaalf maanden onder een verplicht thuisblijfbeleid, met angst, depressie en isolement tot gevolg. Meer dan tweederde van de geestelijke gezondheidszorg voor kinderen en jongeren was in november 2020 verstoord.

Ondervoeding, geen vaccins, armoede

Het aantal kinderen jonger dan vijf jaar dat aan acute ondervoeding lijdt, was tegen november vorig jaar toegenomen tot bijna 54 miljoen kinderen, een stijging met 14 procent. Dat vertaalt zich elke maand mogelijk in 10.000 extra sterfgevallen onder kinderen, vooral in Afrika beneden de Sahara en Zuid-Azië. Meer dan 94 miljoen mensen liepen het risico niet volgens plan te worden ingeënt omdat de vaccinatiecampagnes tegen mazelen in 26 landen werden stopgezet.

Voor de ontwikkelingslanden verwacht Unicef dat de kinderarmoede er met ongeveer 15 procent zal toenemen. In die landen zullen naar verwachting nog eens 140 miljoen kinderen extra onder de armoedegrens leven.

Kinderen centraal bij herstel

Het VN-kinderfonds pleit ervoor om kinderen centraal te stellen bij de herstelinspanningen. “Dat betekent dat scholen voorrang moeten krijgen bij heropeningsplannen, dat gezinnen sociale bescherming moeten krijgen, met inbegrip van financiële steun, en dat de meest kwetsbare kinderen toegang moeten krijgen tot essentiële voorzieningen”, zegt Henrietta Fore. “Alleen dan kunnen we voorkomen dat deze generatie een verloren generatie wordt.”