Steeds meer artsen vragen en willen de toestemming van de familie wanneer ze euthanasie uitvoeren. Die trend heeft zich ingezet sinds het assisenproces rond de euthanasie van Tine Nys. Dat heeft VUB-professor Palliatieve Geneeskunde Wim Distelmans vrijdag gezegd tijdens een debat van het Levenseinde InformatieForum (LEIF) rond euthanasie.

De vraag of het proces rond Tine Nys gevolgen heeft gehad voor het uitvoeren van euthanasie werd tijdens het debat door professor Distelmans voorgelegd aan LEIF-artsen Dirk Van Eyken en Patrick Wyffels. Diezelfde vraag werd in een bevraging door LEIF ook voorgelegd aan meer dan 180 artsen die een van de opleidingen van de organisatie kregen. 

“Maximale inzet is heel belangrijk. Als de patiënt nu echt vraagt dat ze het niet wil, dan mogen wij dat ook niet doen. Al krijgen we er dan soms later wel last mee”, beseft Wyffels. Dat was het geval bij Tine Nys, maar de arts is dit dus niet verplicht. 

“In de wet staat duidelijk dat als de patiënt in kwestie niet wil dat de familie geïnformeerd wordt, wij dit ook niet mogen doen. Dat is in sommige situaties wel een terechte toevoeging. Het moet je maar overkomen dat je als patiënt jarenlang bent misbruikt door een familielid en dan moet het kunnen dat die persoon niet wil dat deze persoon op de hoogte is”, oordeelt Distelmans.

Toch is de familie inlichten niet altijd een negatieve ervaring, erkennen Wyffels en Van Eyken: “Het contact met de familie kan ook heel verrijkend zijn. Je doet het daar niet voor, maar het is soms genant hoe dankbaar mensen zijn.”

Distelmans concludeert evenwel dat de familie erbij betrekken geen bepalende voorwaarde mag zijn. De expertise weegt dan door. “We doen ons uiterste best om familie erbij te betrekken, maar als het echt niet lukt en de familie voet bij stuk houdt, hoewel de patiënt ontegensprekelijk ondraaglijk lijdt, gaan we toch over tot euthanasie”, aldus Distelmans.