“Al die vierde plaatsen kwamen me de keel uit”

“Voor een sportfanaat als ik was dit een fantastische veertiendaagse. Tijdens mijn drie olympische deelnames lag de focus toch vooral op je eigen prestaties, aangevuld met de prestaties van de andere Belgen. Nu kon ik voor het eerst sinds Athene 2004 het hele spektakel op tv volgen. Dat wordt deze week dus afkicken en bijslapen. Tokio heeft me een geweldige hoop slaaptekort bezorgd, zeker omdat ik in de eerste week altijd om 4 uur ’s ochtends opstond om het judo te volgen. Maandag vertrek ik met mijn juniores naar een toernooi in Italië. Ik ga op het vliegtuig en in de bus wat slaap inhalen.”

“Gelukkig hebben de jumpingruiters en Bashir Abdi met hun bronzen medailles nog voor een fraai slotweekend gezorgd. Al die vierde plaatsen – met zaterdag de puntenkoers en de 4x400m mannen atletiek – kwamen me echt de keel uit. De Belgian Cats, Lotte Kopecky op de weg, Emma Plasschaert en noem maar op: het zal hen, vrees ik, nog lang achtervolgen. Met die ruiters had België trouwens voor een keer wat geluk, toen dat Franse paard helemaal op het einde een sprong weigerde. Ik ken het verschil tussen net niet en net wel. Nadat ik in Londen 2012 de kamp voor brons verloren had, lukte het vier jaar later wel. Dat is het verschil tussen neerslachtigheid en euforie. En reputatie. (lacht) Zonder die medaille zouden jullie me niet gevraagd hebben voor deze column.”

“Nooit gedacht dat muurklimmen en 3x3 basketbal zo spectaculair waren”

“Als al die vierde plaatsen het dieptepunt vormden – hoewel, je bent wel vierde van de wereld – dan waren onze vaste waarden voor mij de hoogtepunten. Nina Derwael, Nafi Thiam en de hockeymannen waren op voorhand ingeschat als gouden trio en ze hebben dat waargemaakt. Mag ik ook Matthias Casse vermelden? Ik wist hoezeer die schouderblessure zijn voorbereiding heeft gehinderd. Desondanks een bronzen plak winnen, is schitterend. En internationaal heb ik enorm genoten van polsstokspringer Mondo Duplantis, die zelfs nadat hij al olympisch kampioen was geworden nog probeerde om een wereldrecord te vestigen. En daar slechts heel nipt in faalde. En wat een fenomeen is die Noorse 400m horden-loper Karsten Warholm. Die loopt zijn baanronde mét hindernissen sneller dan veel toppers zondér hindernissen. Toen ik aan de universiteit die discipline zelf eens probeerde, viel het me op hoe lastig het is om in het ritme te blijven. Maar wie had gedacht dat muurklimmen of 3x3 basketbal zo spectaculair kon zijn? En door Nina heb ik ook het turnen van nabij gevolgd. Wat een atleten!”

“Vakanties als de voetballers is niets voor mij”

“In Rio 2016 ben ik snel na mijn wedstrijd weer naar mijn zwangere vriendin gevlogen, waardoor ik de slotceremonie gemist heb. Maar de twee vorige edities was ik wel ter plekke. Zo heb ik in Londen 2012 nog de Spice Girls zien optreden. De sfeer is dan altijd heel uitgelaten, zoals de laatste dag van een schooljaar, of zoals op een muziekfestival. Dansen, zot doen, foto’s nemen en links en rechts een babbeltje maken. Heerlijk. In Peking liepen er acrobaten tussen de atleten. Daar heb ik nog een mascotte in de lucht gestoken. Maar er hangt ook een zekere weemoed. Je weet dat een intens avontuur afgelopen is, waar je minstens vier jaar naar had toegeleefd. Na Peking 2008 had ik bij thuiskomst de compleet foute keuze gemaakt om een all in-vakantie in Turkije te boeken. Een paar jaar lang had ik mijn lijf afgebeuld, dus ik dacht te kunnen genieten van een portie nietsdoen. (lacht) Zoals de voetballers hun vakanties houden, kortom. Na anderhalf uur aan het zwembad had ik het al bekeken. Stilzitten is niets voor mij. Mijn bommekes in het zwembad – door mijn bijkomende kilo’s van al dat eten – namen steeds meer in omvang toe.”

“Vier jaar later had ik mijn lesje geleerd. Toen ben ik meteen na mijn terugkeer klusjes beginnen doen aan mijn huis. Die weken en maanden daarvoor heb je geleefd als een soort robot, in een heel strakke structuur. Wanneer die wegvalt, dreigt er een leegte. Bezig blijven helpt dan. En na Rio 2016 heb ik net hetzelfde gedaan. Geen vakantie genomen, maar aan mijn huis beginnen te werken. Neen, voor mij geen all in-vakanties meer.”