Zomer, noemen ze dat dan. De hemel kleurt gevaarlijk grijs wanneer op de set van de Vlaamse actiefilm H4Z4RD arriveren in Borgerhout. Het is een kwestie van tijd voor de eerste druppels vallen. Aan de ingang van basisschool Plantijntje heerst een en al bedrijvigheid. Onstuimige kinderen en hun ouders, kabelslepers en technici, allemaal staan ze verzameld rond een blitse auto.

“En we zijn gestopt”, horen we iemand roepen. Een drietal wandelaars keert onmiddellijk op zijn stappen terug. Het komende uur zullen de figuranten diezelfde twintig meter regelmatig moeten

afleggen.

Terwijl regisseur Jonas Govaerts – die ook de horrorfilm Welp maakte – en zijn cameraman het volgende shot voorbereiden, komt er een jongetje voorzichtig op hoofdrolspeler Dimitri Vegas – né Dimitri Thivaios (39) – af. Of hij met hem op de foto wil? Hij zal niet de laatste zijn die het vraagt.

Chauffeur op het dak

“We draaien momenteel één van de beginscènes”, licht Thivaios toe. “Daarin zet ik mijn dochtertje af aan de schoolpoort. Het laatste rustpunt in het verhaal. Hierna barst de hel los.”

Want H4Z4RD - de film ontleent zijn titel aan de gepersonaliseerde nummerplaat van het hoofdpersonage - wil bovenal een vette actiefilm zijn. Thivaios speelt een chauffeur wiens rit volledig uit de hand loopt. “Ik begin de film zoals je me nu ziet, maar laat me al verklappen dat ik er tegen het einde nogal gehavend zal uitzien. Wat me aan dit project vooral boeide, is het idee om de volledige film in de auto te draaien. De camera gaat nooit naar buiten.”

Krijgen de bioscoopgangers de blitse goud-zwarte Lexus waar Thivaios dezer dagen in rondrijdt dan nooit te zien? “In de weerspiegelingen van andere auto’s”, antwoordt hij lachend. “Maar laat me je iets vertellen. We gebruiken vier verschillende wagens. Elk met specifieke accenten, vooral qua techniek. Met dit exemplaar kan ik bijvoorbeeld zelf niet rijden. Zie je die constructie op het dak? Daar zit de echte bestuurder. Mijn lot ligt volledig in zijn handen.”

Dat Thivaios ambities koestert als acteur, is geen geheim. Met zijn broer Michael (Like Mike) bouwde hij de afgelopen jaren een succesvolle internationale dj-carrière uit, maar ze waren ook samen te zien in Patser. En recentelijker maakte Thivaios zijn opwachting in de laatste Rambo en filmde hij voor de nieuwe Jurassic world-film, die volgende zomer in de zalen verschijnt. In kleine rolletjes, weliswaar.

“Nu ik een hoofdrol mag spelen, voel ik best wel wat druk. Zeker omdat dit ook zo’n technische film is. Maar ik krijg veel tips van mijn medespelers en ik word goed gecoacht door Jonas. Al heb ik het met één ding lastig: dat ik van hem tussendoor niet even naar mijn scènes mag kijken. Vertrouw mij, zegt hij. Dat doe ik ook, maar voor een controlefreak als ik is het lastig om dat echt volledig uit handen te geven.”

Filmliefde

De liefde voor acteren en vooral voor film is hem met de paplepel ingegeven. “Als ik kind was ik gek van alles wat fantasy en science fiction was. Larger than life. Ghostbusters, Jurassic park, dat soort dingen. Die fascinatie voor film deelde ik met mijn vader.”

Een warme herinnering aan Takis Thivaios, die afgelopen juni op 66-jarige leeftijd overleed. Een week voor de opnames van H4Z4RD zouden starten. “Dat waren intense dagen. Mijn broer had immers ook net afgrijselijk nieuws gekregen (het kindje van Like Mike en zijn partner werd stilgeboren, red.). Op zo’n moment ben je niet op je best. Ik vond het ontzettend gul van Jonas en de productie dat ze de opnames hebben uitgesteld om me even tijd te geven. Dat is allesbehalve een garantie. Sindsdien zijn er ook mooie dingen gebeurd, want ik en mijn echtgenote hebben intussen een prachtig zoontje. Wie we verloren hebben, neem ik mee in mijn hart. En ik hoop dat ze

meekijken.”

Intussen is de eerste regenbui van de dag een feit. Paraplu’s floepen open en een groot plastieken scherm wordt uitgerold om de wagen te beschermen. Terwijl actrice Jennifer Heylen tussen twee takes door de kinderen op de set weet te entertainen met een bellenblazer, vraagt nog een jonge fan een selfie aan Thivaios.

“Weet je wat me gisteren overkomen is?”, vraagt hij ons met een grijns. “Ik zat in de auto, met mijn gezicht onder het nepbloed. Ineens kwam een ambulance aangereden. Een verpleger tikte tegen het raam. “Gij hebt pijn, hé, meneer.” En ik: “nee, hoor”. Waarop hij: “Jawel, jawel, we gaan u verzorgen. De politie is ook al onderweg.” Enkele ongeruste dachten dat ik in elkaar geslagen was. (lacht) Eigenlijk is dat mooi: mensen zitten blijkbaar toch meer met elkaar in dan ze vaak zelf doen uitschijnen.”