Iserbyt dook als eerste het Park ter Beuken van Lokeren in. Achter de Europese kampioen volgden op één lint Vincent Baestaens, Laurens Sweeck, Daan Soete en Michael Vanthourenhout. Iserbyt trok met een klein kloofje een eerste keer de Mont-Henri op, maar Baestaens counterde en nam halfweg de eerste ronde de leiding over. In de derde ronde ging Iserbyt opnieuw versnellen. Daan Soete glipte netjes mee, net als Michael Vanthourenhout. De Europese kampioen bleef fiks doorgeven en begon aan de vierde ronde met een voorgift van 8 seconden op Soete en Vanthourenhout.

Een groep met Lars van der Haar, Laurens Sweeck, Jens Adams, Anton Ferdinande, Toon Aerts en Vincent Baestaens volgde op 17 seconden. Nadat achter de eenzame leider de groepjes samensmolten,Vanthourenhout alleen in de tegenaanval. De kloof met zijn teamgenoot werd niet kleiner en wat verderop kreeg Vanthourenhout het gezelschap van Van der Haar, Sweeck en Adams. Vanthourenhout probeerde het op twee ronden van het einde nog eens, maar ook nu slaagde hij er niet in lang alleen rond te rijden. Van der Haar zette zich meteen op plaats nummer twee en Vanthourenhout nestelde zich in het wiel van de Nederlander. Voorin bleef Iserbyt imponeren. Enkel de strijd voor de tweede plaats leverde nog wat spankracht op en daarin haalde Van der Haar het van Vanthourenhout.

“Een uur tegen de krampen aan gereden”

“De eerste twee ronden zat alles nog op een lint en was het wat zoeken om de juiste positie te vinden”, vertelde Iserbyt. “Ik weet wel dat je hier altijd vooraan moet blijven, want er komt op heel dit parcours toch geen strook aan waar je echt op je gemak zit. Ik denk dat er achter mij door iemand een fout gemaakt werd, waardoor ik plots een kloofje had. Ik ben dan maar meteen vol doorgegaan en dat bleek achteraf de juiste beslissing te zijn.”

Op het parcours van de Rapencross is het aantal stroken waar er kan gerecupereerd worden bijzonder miniem. “Juist daarom dat ik zo snel al ging aanvallen. Je kon toch nergens recupereren, of toch bitter weinig. Ik reed hier in Lokeren rond met twee mensen in mijn gedachten. Dat waren Jolien Verschueren en Roger Mettepenningen, die onlangs overleden zijn. Ik draag mijn zege op aan hen. Onze ploegmanager Jurgen Mettepenningen heeft bij het verlies van zijn vader een heel moeilijke periode achter de rug. Maar ook het publiek heeft me echt vooruit gestuwd. Het was al zo lang geleden dat we nog eens met toeschouwers langs de kant konden crossen. Dat deed deugd. Ik heb in Lokeren een uur tegen de krampen aan gereden. Eigenlijk moet je dit parcours voorschotelen in november. De periode wanneer iedereen al wat op dreef is. Deze Rapencross is een zware binnenkomer, geen cadeau om het seizoen mee te beginnen.”