“De benen waren gewoon op op het einde. Ik ben wel trots om bij mijn eerste deelname hier meteen op het podium te staan”, vertelde Mathieu van der Poel na afloop. “De laatste dertig, veertig kilometer zat ik constant op de limiet en dan hoop je natuurlijk dat dat bij de rest ook zo was. Dat zal ook wel zo geweest zijn, maar bij mij was het echt op. In de sprint zat ik het meest kapot van iedereen, er waren er uiteindelijk twee beter.”

Van der Poel etaleerde op de gladde kasseien meermaals zijn stuurmanskunsten. “Met mijn techniek kon ik op de kasseistroken wat goedmaken. Ik ben blij met mijn wedstrijd, ik kon weer koersen zoals ik dat graag doe: in de aanval. In het Bos van Wallers heb ik me een eerste keer laten zien en daarna is het eigenlijk nooit meer stilgevallen. Op het einde eiste dat wel zijn tol.”

De Nederlander was na afloop duidelijk blij dat hij erbij was. “Het was een mooie editie, eentje om in te kaderen. Deze koers ga ik niet snel vergeten. Door het weer was het nog heroïscher dan ik verwacht had. Als ik moet verliezen, dan ga ik liefst strijdend ten onder. Ik ben hier wel trots op. En nu de cross? Dat zal nog wel even duren, mijn hoofd staat daar nu nog niet naar. Het is tijd voor vakantie!”

Greg Van Avermaet: “Mijn koers was voorbij toen ik viel”

Greg Van Avermaet was mee in de grote vlucht en reed uiteindelijk nog lang mee in de aanval, tot hij op één van de vettige kasseistroken ten val kwam. “Toen Van der Poel en Colbrelli bij ons kwamen aansluiten, viel Walscheid voor mij en ging ik ook tegen de vlakte. Het duurde een tijdje voor mijn ketting er opnieuw op lag en toen was mijn koers voorbij. Niet dat ik de koers nog ging winnen, maar als ik daar recht blijf, kan ik misschien wel nog van groepje naar groepje aanhaken.”

“Ik had heel veel last aan mijn maag en heb veel moeten overgeven. Dan weet je dat je energie op een bepaald moment helemaal op zal raken”, zei Van Avermaet nog. Toch kan hij tevreden terugblikken op zijn koers. “Ik heb gedaan wat ik moest doen. Het was de enige manier waarop ik echt in beeld kon rijden. Ik ben zeker tevreden. Het was een heel speciale koers. Het was super vermoeiend en de kasseistroken bleven maar komen. Vanaf de vijftiende strook zat ik eigenlijk al kapot. Toen wist ik dat het nog heel ver ging zijn naar Roubaix.”

Yves Lampaert: “Volgende keer hopelijk meer geluk”

Yves Lampaert droomde van de zege in Parijs-Roubaix, het werd voor de derde keer in zijn carrière een plek in de top tien. Na een derde en zevende plaats keert hij nu huiswaarts met een vijfde plek. “Hopelijk heb ik volgende keer meer geluk”, klonk het na afloop.

Lampaert kreeg onderweg af te rekenen met drie lekke banden en ook na de finish bleef hij niet van ongeluk gespaard, want hij werd uitgeloot voor de dopingcontrole. Na afloop stond hij toch even de pers te woord. “Ik had drie lekke banden, gaf hij tekst en uitleg. “Het was een heroïsche koers, maar het is gewoon jammer dat ik krijg af te rekenen met zoveel pech, want ik denk dat ik de beste man in koers was. Als je drie keer lek rijdt op zo’n belangrijke momenten, cruciaal voor de koers en ik keer iedere keer terug en word nog vijfde, wel dan mag ik durven zeggen dat ik superbenen had.”

“Op het moment dat Van der Poel versnelde, voelde ik me nog steeds geweldig, ondanks al twee lekke banden. En net op dat moment heb ik een derde lekke band. Dat is toch wel heel veel pech. Het is jammer, want ik had hele goede benen en voelde dat ik door een muur kon gaan. Ik ben niet gefrustreerd, maar het is spijtig. Ik ben ontgoocheld, maar ik moet onthouden dat ik nog een mooie ereplaats uit de brand sleep. Ik heb eens een zware, natte Roubaix mogen rijden, volgende keer hoop ik op meer geluk.”

Philippe Gilbert: “Ik heb dingen gezien die ik nog nooit gezien heb in mijn leven”

Voor Lotto-Soudal was het een van de betere koersen in lange tijd. “Het is fantastisch wat Florian (Vermeersch, red.) hier deed. We hadden drie mannetjes voorin en dat speelde in ons voordeel”, reageerde titelverdediger Philippe Gilbert. “Je ziet dat Florian heel veel talent heeft. Hij is al goed, maar kan ook nog beter worden. Bij de jeugd heeft hij ook al laten zien wat hij kan.”

Zelf kon Gilbert zich nooit echt tonen in de koers. “Ik zat steeds te ver naar achter in het peloton, mijn koers zat er al snel op. Maar het blijft een mooie ervaring om Parijs-Roubaix mee te maken. De omstandigheden waren echt extreem, het is moeilijk te beschrijven. Ik heb hier vandaag dingen gezien die ik nog nooit gezien heb in mijn leven.”

Tom Van Asbroeck: “Heel trots hierop”

Tom Van Asbroeck reed naar zijn beste resultaat ooit in Parijs-Roubaix met een achtste plaats. “Hier ben ik wel fier op”, zei hij na afloop. “Al ben ik echt helemaal leeg.”

Van Asbroeck was één van de Belgen die meeschoof in de vroege vlucht en hij zong het uit tot het einde in de groep na Mathieu van der Poel en co. Uiteindelijk finishte hij als achtste, op 1:16. “Ik ben even over m’n limiet gegaan toen Moscon versnelde in ons groepje”, gaf hij toe. “Florian en ik wilden hem bijbenen, maar dat lukte niet, ondanks het feit dat we heel rap reden. Uiteindelijk moest ik wat terugschakelen, mezelf herpakken.”

“Daarna reden we gewoon nog tempo en daardoor konden Mathieu, Colbrelli en nog een paar anderen aansluiten. Dat gaf me de kans om te herstellen, maar in de finale zat er niet veel meer in de benen. Mijn ploegmaat Guillaume Boivin kwam vervolgens op een slecht moment ten val, ik zat vast achter hem en kon niet mee met Florian, Colbrelli en Mathieu. Jammer, dan eindig ik misschien nog dichter, maar het is nu zo. Hier mag ik ook heel tevreden mee zijn.”

“Dit is mijn eerste finale in Roubaix, ik mag zeker niet in klagen, in zo’n Monument top tien rijden en dan nog eens in zo’n omstandigheden. Daar ben ik echt heel trots op. Jammer dat Sep (Vanmarcke, red.) zo veel pech had, anders waren we nog veel dichter geëindigd dan nu acht en negen.”