Twee op de drie contactnemers met 1712 zijn buren, vrienden of familie. Ze kennen het gezin of het koppel persoonlijk. Toch twijfelen mensen vaak om het geweld te melden. “Ze zijn onzeker over de ernst van de feiten, bang voor eventuele gevolgen of vinden dat ze zich niet moeten bemoeien met iemands privéleven”, zegt Wim Van de Voorde, Vlaams coördinator van de hulplijn. “Dat is niet nodig, want bij 1712 kan je anoniem en gratis terecht voor een ondersteunend gesprek, info, advies of een gerichte doorverwijzing.”

Het spotje zal vier weken lang op sociale media en televisie circuleren en toont een familieruzie. Het tafereel speelt zich af aan het Atomium, een symbolische keuze om de herkenbaarheid voor de Brusselaar te verhogen. Het is de eerste grootschalige campagne in Brussel en wil de hulplijn vooral bekendmaken bij Nederlandstalige Brusselaars. Naast het spotje zullen er ook posters worden opgehangen om de boodschap te verspreiden.

“Brussel is de stad die talloze groepen, gemeenschappen en nationaliteiten verbindt. Als we niet wegkijken van geweld, misbruik en kindermishandeling in Brussel dragen we allemaal bij tot een veiligere, warmere en meer zorgzame stad”, aldus Van de Voorde.

Achter de gevels

Familiaal geweld komt in Brussel meer voor dan mensen denken. Jaarlijks stelt de politie zo’n 3.000 pv’s op. “Het geweld speelt zich vaak af achter de gevels zonder dat de betrokkenen ooit de stap naar de politie of de hulpverlening zetten. Voor slachtoffers die de stap niet durven te zetten, kunnen omstaanders écht het verschil maken”, aldus Wim Van de Voorde.

“Deze campagne is een belangrijk initiatief in de strijd tegen intrafamiliaal geweld”, aldus Vlaams minister van Justitie Zuhal Demir (N-VA). “Want hoewel je eigen huis een plek van geborgenheid zou moeten zijn, vinden achter veel gevels familiale drama’s plaats eens de deur in het slot zit. Vrienden, buren en familie die het dichtst bij de slachtoffers staan, zijn vaak de eersten die het fysieke of mentale leed ontdekken. Daarom: als je iets ziet, knijp geen oogje dicht. Praat erover. Met het slachtoffer in de eerste plaats, met de hulpdiensten als het niet anders kan. Dat zijn we aan de slachtoffers verplicht.”