Voor hun studie baseerden de auteurs zich op een koninklijk besluit van 2019, dat bepaalde artikelen uit de basiswet over het gevangenisleven, uit 2005, regelt. Daarin gaat het onder meer over de grootte, de hygiëne, de verlichting en de verwarming in de isoleercellen.

Het koninklijk besluit voorziet een minimumoppervlakte van 10 m², maar in werkelijkheid variëren de isoleercellen in grootte van 5,7 tot 13,5 m². In een derde van de cellen is er onvoldoende verlichting om een boek te lezen. Er zijn trouwens maar weinig boeken beschikbaar, en als dat wel het geval is gaat het bijna alleen om religieuze werken. De CTG vraagt daarom meer boeken, en over meer onderwerpen.

In de cellen zijn er wc’s, maar in twee op de drie van deze cellen beschikt de gedetineerde niet over privacy. De matrassen die er liggen zijn vaak van een “twijfelachtige” hygiëne.

De Toezichtsraad vraagt de minister van Justitie en de Regie der Gebouwen om deze isoleercellen te moderniseren. Daarnaast moet er, wat betreft de raad, ook een systematische registratie gebeuren als iemand naar de isoleercel gestuurd werd.