RECENSIE. ‘Kerstekinderen’ van Sven De Ridder Company: Nergens is kerst zo vrolijk ****

De papa’s gaan tot het uiterste om de skileraar weg te houden bij hun dochters ©  IF

Het Antwerpse Fakkeltheater wordt deze kerstperiode getroffen door een lawine aan gelach, veroorzaakt door Sven De Ridder Company. Dankzij hun Kerstekinderen ga je gezellig op reis naar Oostenrijk, waar de sneeuwpoppen vrolijk aan het dansen gaan.

Guy Van Vliet

Als luid lachen de maatstaf is voor een succesvolle komedie, dan slaagt Kerstekinderen met vlag en wimpel. Vrolijker dan hier kan kerst niet worden. Brik Van Dyck en Sven De Ridder zijn nu eenmaal maten en dat is goed nieuws voor de komedieliefhebbers. Ze kennen elkaars sterke punten en dat resulteert in op maat geschreven voorstellingen. Bovendien combineren ze de heerlijke sfeer van de klassieke komedies met een frisse, eigentijdse aanpak.

In hun nieuwe voorstelling bewijzen ze meer te zijn dan de erfgenamen van het ter ziele gegane Echt Antwaarps Teater, ze drukken hun eigen humoristische stempel. Hun kerstproducties zijn gewoon niet meer weg te denken. Als Vic (Sven De Ridder) en Stef (Brik Van Dyck) spelen ze dit keer een overjaarse rocker en een IT-nerd. Ze beginnen te hyperventileren als ze horen dat hun respectievelijke dochters Lola en Sofie (Joyce Beullens en Margot Hallermans) stiekem hun 21ste verjaardag gaan vieren tijdens een sneeuwvakantie in Oostenrijk.

James Bond van Stabroek

Stef en Vic reizen de meisjes prompt achterna, om een oogje in het zeil te houden. Hun ongerustheid slaat om in regelrechte paniek als blijkt dat de skileraar (Gunther Levi) een oude bekende is. Hij is een onvervalste rokkenjager, dus de papa’s vrezen dat daar ‘bumsen’ van komt. Als ‘de James Bond van Stabroek’ sleept Stef Vic mee in zijn poging om te spioneren. Tijdens hun onhandige pogingen om de kamer van de meisjes binnen te dringen of hen in de gaten te houden vanuit een skilift, lijken hun ergste vermoedens waarheid te worden. En hoe verder ze gaan, hoe meer ze zich in de nesten werken. Het publiek verkneukelt zich de hele tijd om de bij voorbaat mislukte exploten van twee mannen die zich uiteraard een stuk onvolwassener tonen dan hun dochters. De lach is niet van de lucht in een geestige voorstelling, die meer warmte en plezier biedt dan sloten glühwein en schnaps in een après-ski. Het publiek draagt voorbeeldig een mondmasker, maar de lachende ogen tonen dat iedereen blij buiten stapt.