“Het gaat best oké met mij”, zegt Van Hooydonck. “Al zijn de voorbije drie weken natuurlijk helemaal geen fijne periode geweest. De ene dag lukt het beter dan de andere om het van mij af te zetten. Alicia was veel sterker dan mij tijdens alles wat er gebeurd is. Zij heeft mij erdoorgetrokken. Ik had het moeilijk op momenten dat het beter ging met haar en andersom. Dus we konden eigenlijk altijd elkaar héél goed steunen. Het feit dat ik hier vandaag bij ben en in Spanje mijn voorbereiding kan hervatten heb ik honderd procent aan haar te danken.”

“Eerlijk, ik had niet gedacht dat ik hier nu zou zijn. Ik voel mij schuldig om te vertrekken. Dat is helemaal voor niks nodig.Het was Alicia die zei: ‘ga er gewoon naartoe want ik denk dat het goed zal zijn voor jou. Als je het na drie dagen beu bent, kom je gewoon lekker naar huis.’ En ze had gelijk want ik ben héél blij dat ik hier ben. Ik kan met de jongens fietsen en opnieuw een beetje prof zijn. Op 31 december hadden we de begrafenis van Thiago. En op 1 januari ben ik opnieuw beginnen fietsen. Ik heb vier uur gefietst en ik haalde er enorm veel voldoening uit. Daar was ik heel blij om. Want als dat het geval was geweest, wist ik echt niet hoe ik er opnieuw aan zou moeten beginnen.”

Van Hooydonck krijgt in Spanje van de ploeg een aparte hotelkamer en wordt erg gesteund door de leiding. “Koers is op dit moment maar bijzaak. Er zijn duidelijke afspraken gemaakt dat als ik een mindere dag heb, ik dat tijdig zou aangeven. Ik ben in december thuisgekomen van een trainingskamp en niet meer gefietst tot 1 januari, want ik had er niet de behoefte aan. Ik wou enkel bij Alicia zijn. Samen de gedachten verzetten. Het was een kutperiode. Maar dankzij haar kom ik er wel door. Ik heb het overlijden nog geen plek kunnen geven, maar ik ben op de goede weg. Of ik een conditionele achterstand heb? Dat kan mij eigenlijk niks schelen. Ik probeer nu gewoon zo goed mogelijk beter te worden zonder mezelf voorbij te lopen.”