De verhalen van Roald Dahl blijven tijdloos verder leven. Met dank aan de originele ondeugendheid waarmee hij zich bediende. Kinderen moeten niet altijd braaf zijn of zich netjes gedragen. Dus hier zitten we, dertig jaar later, met een prentenboek dat geïnspireerd is op alles wat we leuk vinden aan het brein van de grootse Brit. Geschreven door theaterauteur Al Blyth en schrijfster Stella Gurney. Met de typerende tekeningen van Quentin Blake, meteen goed om onze nostalgie te voeden.

Het verhaal is duidelijk: wie groter wordt, lijkt zijn eigenheid en kinderlijk plezier te verliezen. “Misschien stoomt elk levensjaar een volwassene wel langzaam gaar”, klinkt het. Dus is de les: word groots, nooit groot. Ga ervoor met je eigen fantasie, en je eigen wil. Ook daarmee kan je doen wat onmogelijk lijkt. Die boodschap wordt gebracht in geestige rijmvorm. Het is een wijze levensles voor de kinderen die stapsgewijs hun toekomst uittekenen, en een goede opfrissing van de volwassenen die het lezen: ook op oudere leeftijd is er niets mis met een ongebreidelde fantasie en een dosis eigenzinnigheid.