De euforie van haar eerste wereldtitel in het Luxemburgse Bieles ligt nog op ons netvlies gebrand. Warme tranen, rauwe emoties, onversneden blijdschap. De kans dat zich zaterdag in Fayetteville gelijkaardige taferelen afspelen is klein, ook al moesten met Betsema en Worst twee grote concurrentes afhaken. “Het verandert veel, maar niet super veel”, reageert Cant. “Uiteraard waren zij twee kandidates voor het podium maar ik ga toch vooral mijn eigen koers rijden. Waar ik op hoop? Moeilijk te zeggen. De vraag is vooral hoe de reis verwerkt zal zijn. Dat is voor iedereen anders. Hopelijk kan ik zaterdag laten zien dat ik conditioneel echt wel in orde ben.”

De Kempense heeft het niet voor lange vliegreizen en de bijhorende uurverschillen. “Al voel ik me momenteel echt wel goed. Ik slaap al behoorlijk maar het is toch afwachten of het lichaam tegen zaterdag volledig hersteld zal zijn van de lange reis.”

Cant hoeft niets meer te bewijzen, vindt ze. “In mijn carrière moet niets meer. Ik heb alles bereikt wat ik ooit wilde bereiken. Al wat er nu bijkomt, is bonus. Dat winnen er niet meer inzit, daar heb ik mee leren leven. Of het podium kan? Alles zal afhangen van de dag en de benen. Er gaan heel veel factoren bij elkaar komen. Een WK in de VS kan je echt niet vergelijken met een WK in Europa. Dus als alles meezit, dan is het podium mogelijk. Maar gewoon een mooie ereplaats rijden, zou ook al mooi zijn.”

En daar heeft ze dus mee leren leven, bevestigt de 31-jarige. “Ik ben het plezier in de cross nooit verloren maar mijn ingesteldheid is nu wel anders. Ik legde mezelf altijd heel veel druk op, iets minder dan winnen was nooit goed genoeg. De laatste jaren lukte me dat niet meer waardoor ik gefrustreerd rondreed. Ik was te goed gewoon en kon moeilijk aanvaarden dat het minder werd. Ik heb een manier moeten vinden om daarmee om te gaan. Nu besef ik dat ik niet meer kan doen dan mijn best en hard moet blijven werken. En dat het normaal is dat je niet kunt blijven winnen, zeker omdat de sport enorm is gegroeid de voorbije jaren. Dat alles heeft ervoor gezorgd dat het er nu plezieriger uitziet bij mij (lacht).”