Voor Mil Bos zaterdagmiddag de voetbalwedstrijd tussen De Ware Vrienden uit Veerle-Heide en het Balense Hulsen op gang floot, werd de scheidsrechter gehuldigd door de thuisploeg. “Mil werd geboren in 1932, in november wordt hij 90 jaar, waardoor hij wellicht de oudste nog actieve scheidsrechter van België is”, legt François Vangehuchten van De Ware Vrienden uit.

“In 1957, op 25-jarige leeftijd, floot hij zijn eerste wedstrijd en hij was in totaal bij vijf clubs aangesloten. Vorig jaar vierde Mil zijn briljanten huwelijksverjaardag en nu eren wij hem omdat hij al 65 jaar actief is als scheidsrechter. We kunnen stellen dat Mil in zijn leven twee dingen trouw gebleven is: zijn vrouw en zijn fluitje.”

Mil Bos was zichtbaar aangedaan door de huldiging, maar voor hem was het eigenlijk een zaterdag zoals een andere. “Dit is een match zoals alle andere die ik de afgelopen 65 jaar heb gefloten”, vertelt de kranige scheidsrechter. “Ik woonde vroeger in Tessenderlo en begon er te voetballen bij Looi Sport, omdat dat terrein vlak naast ons huis lag. Op een bepaald moment vroegen ze bij Looi om een wedstrijd te arbitreren en sindsdien ben ik niet meer gestopt.”

“Toen ik verhuisde naar Groot-Vorst sloot ik aan bij de plaatselijke club St. Vorst. Op een bepaald moment werden in Laakdal enkele vriendenploegen opgericht en zij vroegen mij als scheidsrechter. Zo floot ik de wedstrijden bij Den Donna, de familie Geukens en de Blauw Duvels. In 1999 kwam ik bij De Ware Vrienden terecht en ik ben content hier.”

Op zijn 89ste denkt Mil Bos nog niet aan stoppen. “Ik stop pas als men zegt dat het genoeg geweest is”, reageert de ref meteen. “Natuurlijk krijg ik af en toe wel opmerkingen over mijn leeftijd, maar dat zijn dan vooral positieve commentaren en geen negatieve. Als scheidsrechter krijg je sowieso heel wat te horen. Dat is in al die jaren trouwens alleen maar erger geworden. Vroeger foeterde een speler weleens, maar dan draaide hij zich om en was de zaak gesloten. Nu zijn de spelers mondiger en geven ze veel meer commentaar. Vooral op toernooien moet je als scheidsrechter op de toppen van de tenen staan, dan kom je wel eens wringers tegen.”

Een kleine berekening leert dat Mil Bos al meer dan duizend wedstrijden in goede banen heeft geleid, maar een vaste routine heeft de Laakdalse ref nooit gehad. “Maar één ding heb ik wel altijd bij: mijn fluitje. Ik heb dat nooit gewisseld, het is nog mijn origineel fluitje. En ik kan je verzekeren: dat heeft veel afgezien.”

“Het fluiten van een wedstrijd is voor mij gelukkig niet afzien, want mijn conditie is heel goed. Ik ga iedere week dertien kilometer lopen en met mijn schoonbroer maak ik wekelijks ook een rondrit op mijn koersfiets. Ik stam trouwens uit een sterk geslacht. Mijn oudste zussen zijn 101, 97 en 92 jaar. Mijn oudere broer is er 94 en de jongste is 82. Ik ben wel de enige sportieve van het gezin.”