Perfecte timing voor deze onthulling natuurlijk met de ‘Week van de Belgische muziek’. ‘België’ was nog lang niet ‘uitgevonden’ ten tijde van Philippus van Steelant, maar de componist maakte tijdens de eerste helft van de 17de eeuw al furore in Antwerpen. Hij was er onder meer verbonden aan de prachtige Sint-Jacobskerk (met het graf van Rubens) als organist.

Een geruststelling is eigenlijk op zijn plaats. Een ‘Philippus wie?’-reactie is namelijk heel normaal. Stefanie Beghein kwam via haar doctoraatsonderzoek in de ban van deze vergeten componist en trok aan de mouw van dirigent en klavecinist Frank Agsteribbe.

Hij werd besmet door haar passie voor de muziek van van Steelant en begon aan een jarenlang project. Agsteribbe moest knokken en al zijn overtuigingskracht gebruiken om partners te vinden voor muziek die eigenlijk niemand kende. B’Rock en CantoLX gingen de uitdaging aan. Maar het loonde.

Dinsdagavond konden we dus echt op ontdekkingstocht in deze ‘nieuwe’ barokke werken. De verfstreken van Rubens moeten van Steelant geraakt hebben. De kleurenrijkdom delen ze alleszins.

Vlak voor het concert gaf Agsteribbe enthousiast een woordje uitleg bij het concert van die avond. Een origineel format omdat hij live met de muzikanten fragmenten van van Steelant dissecteerde. Ze bouwden laag per laag korte fragmenten op zodat het duidelijk werd hoe breed, rijk en vol de componist kon schrijven, met al bij al een beperkt aantal zangers en muzikanten ter beschikking.

Het ‘Miserere’ van van Steelant was geen diep tranendal, wel treurnis ingeduffeld door levenslust. De muziek is enorm dynamisch. Geen overdonderende barokstroom, wel een klaterende beek. Brede lagen worden afgewisseld met dunne stroken waarbij stem en klavecimbel de bovenhand krijgen. De intieme kapel, badend in warme rode tinten, was een goede plek om kennis te maken met deze emotionele muziek. Het publiek in de uitverkochte kapel zoog de nieuwe muziek op.

Ook tijdens de ‘dodenmissen’ viel op hoe een handvol zangers en zangeressen slim versterkt werden door de andere muzikanten. Violen die een zanglijn echoden. Er werd mooi gedialogeerd. Ook overheen de eeuwen, met een tablet op een klavecimbel.

Dit instrument werd trouwens gemaakt door de jonge Bas Neelen, die nog maar recent zijn opleiding instrumentenbouw aan het Gentse KASK afrondde. Hij nam ook even het woord en was uiteraard erg dankbaar dat dit project voor zijn instrument koos.

Een van de treffendste momenten was een ontroerende intro van het ‘Symphonia’ gedeelte in het laatste requiem. De fagotten en trombones openden statig, zonder somber te zijn, muzikale poorten.

Frank Agsteribbe haalde Philippus Van Steelant met B’Rock Orchestra en CantoLX uit zijn stoffige la en gaf hem dinsdag die barok piëdestal terug die hij verdient.