Thomas De Gendt zou zichzelf als winnaar niet opvolgen in Barcelona. Er stond namelijk maar één renner van Lotto-Soudal (Sylvain Moniquet) aan de start van deze slotetappe van bijna 140 kilometer. De zes lokale rondes in de finale, met de Montjuic telkens als centraal punt, zouden de beslissing moeten brengen.

En niet alleen de beslissing, maar misschien ook wel de eerste echte actie. De renners, met leider Sergio Higuita, waren niet meteen zinnens er een waar spektakelstuk van te maken. Tot er na de tussensprint, die gewonnen werd door Kaden Groves, een splitsing ontstond in het peloton. Een dertigtal renners, met naast Higuita ook nog Richard Carapaz en Joao Almeida, scheidde zich af van de rest.

Die splitsing zou wel niet al te lang standhouden, al kwam er daarna wel een vlucht tot stand met twaalf vinnige zielen. Landgenoten Dries Devenyns, Dylan Teuns en Henri Vandenabeele vertegenwoordigden onze nationale trots naast renners als Steven Kruijswijk, Quentin Pacher, Giulio Ciccone of Marc Soler. Een dikke minuut reden ze op de rest uit.

Duo Kruijswijk - Pacher

De Nederlander Antwan Tolhoek was de eerste die een eerste keer de Montjuic bedwong. Dylan Teuns graaide als derde nog twee punten mee voor het bergklassement. De voorsprong van de vluchters bedroeg toen nog 45 seconden. In de tweede lokale ronde werd de kopgroep dan gereduceerd tot slechts twee renners: enkel Pacher en Kruijswijk gaven zich niet gewonnen. Diezelfde Kruijswijk nam de volle buit op de tweede beklimming van de Montjuic, even later ontstond er een achtkoppige achtervolgende groep. De kloof met het peloton bedroeg wel maar een kleine tien seconden.

Die achtervolgende groep werd richting de eindmeet opgeslokt door het peloton. Het was dan kijken of het duo Kruijswijk en Pacher kon standhouden. Bij de vijfde, en voorlaatste beklimming van de Montjuic was het door toedoen van de klassementsmannen Higuita en Carapaz ook voor hen afgelopen.

En die tenoren deden ook een laatste poging tot vlucht. Almeida, Higuita en Carapaz kregen Ayuso, O’Connor en Johannessen mee. Andrea Bagioli sprong in het ultieme slot nog naar het groepje toe en was de snelste in de sprint. Attila Valter en Fernando Barcelo vervolledigden het podium. De eindzege van de Colombiaan Higuita kwam niet meer in het gedrang. Dylan Teuns eindigde als eerste Belg op een knappe vijfde plek.

Bagioli: “Dacht dat er nog iemand weg was”

De Italiaan Andrea Bagioli van het Belgische Quick-Step Alpha Vinyl boekte zondag zijn eerste zege van het seizoen met sprintwinst in de Ronde van Catalonië. Opvallend: dat besefte hij zelf op de finishlijn niet, gaf Bagioli na afloop toe.

Na een heuvelachtige slotrit sprintte de 23-jarige Bagioli niet alleen naar zijn eerste zege van 2022, maar ook de zeventiende voor Quick-Step Alpha Vinyl dit seizoen. Waarom hij op de streep zijn handen niet de lucht in stak, dat maakte hij duidelijk in het flashinterview: “Het was wat vreemd. Ik dacht dat er nog iemand voor reed. Maar dat was niet het geval, dus won ík.”

“Ik was gelost op de laatste beklimming, toen Almeida een supersterke aanval deed. Maar in de laatste kilometer kwamen we terug, en kon ik in de sprint mijn kaarten uitspelen. Ik volgde Guillaume Martin, die laat nog ging aanvallen, en deed in de laatste 150-200 meter mijn spurt. Ik weet dat ik een goeie sprint heb en verwachtte vooraf een goed resultaat. Dit parcours, met een korte klim, paste me perfect. Gisteren probeerde ik mijn benen te sparen, vandaag voelden ze super.”

Het is de vierde profwinst voor Bagioli, na de Royal Bernard Drome Classic 2021 en etappes in de Ronde van de Ain en de Internationale Wielerweek Coppi e Bartali in 2020. Dit seizoen moest hij voor de Ronde van Catalonië tevreden zijn met een tweede plaats in een etappe van de Saudi Tour als uitschieter (belga).