Ook Edward Theuns reed een dijk van een wedstrijd. De 30-jarige prof draagt het teambelang in het hart en wordt daar binnen de troepen van Trek-Segafredo ook voor gewaardeerd. Woensdag werden de rollen tussen Terneuzen en Schoten echter omgedraaid en was Theuns geen waterdrager, maar mocht hij zelf zijn kans gaan. “Het was inderdaad aan mij om een resultaat te rijden. Ik hoopte stiekem op geen al te goed weer om te voorkomen dat we met een grote groep naar Schoten trokken. Een snelle waaiervorming zat ook in mijn gedachten. Een zware koers, daar rekende ik op en dat is het ook geworden.”

De visie van Edward Theuns kwam helemaal uit. Toen zich de eerste waaier vormde bleek dit meteen de eerste beslissende wending in de wedstrijd. In de kopgroep was Theuns een enkeling, terwijl een ploeg als Bora-Hansgrohe met vier renners was vertegenwoordigd. En dan was er ook nog het sprintersduo van Alpécin-Fenix: Philipsen-Merlier. “Het was een tactisch steekspel en dat kan al eens vreemd uitdraaien.”

Kwieke Noor

Edward Theuns reageerde op tien kilometer van de streep op een uitval van Jordi Meeus en was ook attent om de kloof op het trio Mullen, Merlier en van Uden dicht te rijden. En toen Alexander Kristoff op zijn kousenvoeten wegreed, was een bedrijvige Edward Theuns de eerste van de achtervolgers die de rug kromde. Maar toen had de Noor al een kloof van vijftig meter bij elkaar geharkt. De concurrentie kreeg de kwieke veteraan niet meer te pakken. Edward Theuns diende vrede te nemen met de vijfde plaats. “Eigenlijk ben ik ontgoocheld, omdat ik het gevoel had dat er meer inzat. De conditie is goed, dat is zeker. Ik voelde me goed hersteld van de ronde van Vlaanderen. Op naar de Amstel Gold Race.”