HET PARCOURS. Loodzwaar, start in Hongarije

La Grande Partenza vindt dit jaar plaats in... Hongarije. De start in Boedapest was al gepland voor de editie van 2020, maar het programma moest worden gewijzigd nadat de rittenkoers naar de herfst was uitgesteld wegens de coronapandemie. Het wordt de 14e keer dat de Giro in het buitenland van start gaat, de vorige keer was in 2018 met een start in Jeruzalem.

Op dag één krijgen de punchers een unieke kans om de roze trui te pakken, een dag later is het aan de tijdrijders en op de laatste dag op Hongaarse bodem zijn de sprinters aan zet. Na een rustdag om de hele karavaan naar Italië te verhuizen, volgt meteen een klepper op Italiaanse bodem: de Etna. Nadien is het opnieuw voor de punchers, aanvallers en snelle mannen, tot op zondag 15 mei de eerste clash tussen de klassementsmannen gepland staat op de Blockhaus.

Ook de tweede week is aanvankelijk nog voor de snelle(re) mannen, maar vanaf zaterdag 21 mei is het klimmen geblazen in de Piëmontese Alpen. Meteen na de laatste rustdag wacht de koninginnenrit, met meer dan 5.000 hoogtemeters en onderweg de legendarische Passo del Mortirolo. De ultieme beslissing voor het eindklassement lijkt echter pas te worden verwacht in het slotweekend met eerst een waardige afsluiter in de Dolomieten, met drie wel erg pittige beklimmingen als de Passo San Pellegrino, de Passo Pordoi ( ‘Cima Coppi’) en de Marmolada. Op de slotdag staat dan een allesbeslissende tijdrit in Verona gepland.

Emotioneel moment op 19 mei

Donderdag 19 mei wordt voor velen een emotionele dag, want voor het eerst sinds het overlijden van Wouter Weylandt keert de Giro terug naar de Passo del Bocco. In de derde etappe van de Giro 2011 bleef in de afzink van die klim een pedaal van de toen 26-jarige Belgische spurter achter een muurtje steken, waarna hij zwaar ten val kwam en overleed. Van bij de start in Parma gaat het lichtjes oplopend richting die klim van derde categorie halfweg koers, met nadien die lange en technische afdaling die Weylandt fataal werd.

LEES OOK.Tien jaar na het drama in de Giro blikt vriendin van Wouter Weylandt terug: “Er hangen geen foto’s van Wouter meer in huis. Het doet te veel zeer”

DE DEELNEMERS: Geen titelverdediger, geen Remco, geen Merlier

Geen titelverdediger dit jaar aan de start van de Giro. De revalidatie van Egan Bernal verloopt weliswaar goed, maar een grote ronde zal hij dit jaar zeker niet rijden. Dat verklaarde de 25-jarige winnaar van de Tour 2019 en de Giro 2021 al in april. De Colombiaan van Ineos Grenadiers reed op 24 januari tijdens een training op volle snelheid tegen een stilstaande bus. De Colombiaan brak daarbij elf ribben, een dijbeen, een knieschijf, twee borstwervels, een halswervel, een middenhandsbeentje en een duim. Hij verloor ook een tand en had twee geperforeerde longen.

Weinig tijdritkilometers in deze Giro, en dat zorgde er onder meer voor dat we dit jaar ook geen Remco Evenepoel aan de start zullen zien. De winnaar van Luik-Bastenaken-Luik rijdt dit jaar de Vuelta en volgens Patrick Lefevere is één grote ronde per jaar genoeg voor de nog altijd maar 22-jarige Evenepoel, aangezien hij niet op jonge leeftijd is beginnen fietsen zoals bijvoorbeeld Tadej Pogacar. Die Sloveen komt overigens ook niet aan de start, omdat hij - net als zijn landgenoot Primoz Rogilc - volop focust op de Tour de France.

Tim Merlier won vorig jaar nog een etappe in de Ronde van Italië, maar dit keer zal ook hij er niet bij zijn. De Belgische sprinter van Alpecin Fenix kwam in Parijs-Roubaix ten val op Carrefour de l’Arbre en had een open wonde aan de elleboog die operatief moest worden gereinigd. De wonde is niet tijdig geheeld om aan de start te staan van de Giro.

Wél van de partij: Van der Poel, Dumoulin,...

Wél aan de start voor zijn allereerste Giro: Mathieu van der Poel. De eerste rit in Hongarije wordt in volle finale beslecht op een kuitenbijter van enkele kilometers. Ideaal voor een puncher als VDP. Maar zelfs de tijdrit van net geen tien kilometer op dag twee en enkele heuvelritten in de daaropvolgende dagen, zijn opportuniteiten. “Vooral de eerste week is aantrekkelijk, met een kans op de roze trui”, bevestigt Van der Poel. “Dat is de voornaamste reden.” Van der Poel heeft bovendien de intentie om de Giro ook uit te rijden: vroegtijdig afhaken om frisser aan de Tour te kunnen starten, is geen optie.

Nog een opvallende Nederlander aan de start in Boedapest: Tom Dumoulin. De Giro wordt het grote doel voor de renner van Jumbo-Visma, die de wedstrijd al eens won in 2017. “De keuze tussen de Giro en de Tour was niet al te moeilijk”, vertelt hij, “we hebben al een heel goede Tour-ploeg met Primoz (Roglic), Jonas (Vingegaard) en Steven (Kruijswijk) als vooruitgeschoven mannen. Dus de keuze was snel gemaakt. Ik heb ook goede herinneringen aan Italië en kijk er naar uit om me nog eens voluit te gooien voor een klassement. Stress? Nou nee, de verwachtingen zullen altijd hoog zijn, in eender welke koers waar ik van start ga. Dat verwachtingspatroon heb ik opgebouwd door de mooie wedstrijden die ik al gewonnen heb. Ik deel er ook het kopmanschap met Tobias Foss. We komen goed overeen. Ik kijk ernaar uit om samen met hem finales te rijden.”

Van Belgische kant is het vooral uitkijken naar de ervaren Thomas De Gendt, die bij Lotto-Soudal - zeker in het begin - samen met ook Maxim Van Gils en Harm Vanhoucke in dienst van topsprinter Caleb Ewan zal moeten rijden. De snelle Australiër krijgt op papier zeven sprintkansen en moet voor (dure) WorldTour-punten zorgen bij de geplaagde ploeg. Bij Quick-Step Alpha Vinyl is de jonge Mauri Vansevenant de enige Belg na het uitvallen van Ilan Van Wilder. Ook bij deze Belgische ploeg zal de eerste week vooral naar sprinter Mark Cavendish worden gekeken. Naast Ewan zal die dan moeten afrekenen met andere snelle mannen zoals revelatie Biniam Girmay, Elia Viviani en Fernando Gaviria.

Geen topfavoriet: spanning troef!

Zonder Bernal, Pogacar of Roglic wordt er dit jaar vooraf geen topfavoriet naar voren geschoven voor de eindzege. Ex-winnaar Dumoulin is één van de kanshebbers, maar het blijft voorlopig nog gissen naar de fysieke en mentale weerbaarheid van de Nederlander. Maar ook achter de andere “grote namen” staan nog enkele vraagtekens, want zijn mannen als Simon Yates, Richard Carapaz, Mikel Landa, Joao Almeida, Miguel Angel Lopez of Romain Bardet sterk genoeg om een Grote Ronde binnen te rijven? Spanning troef, dus!

ZO WAS HET VORIG JAAR. Egan Bernal als enige constante

Na drie bijzonder woelige weken, met elke dag wel een verrassing en toch twee Belgische ritzeges dankzij sprinter Tim Merlier en aanvaller Victor Campenaerts (zie lager), was er slechts één constante in de Giro van vorig jaar: Egan Bernal.

De eerste twee weken verzorgde Bernal het spektakel door zowel op grind als op beton het offensief te zoeken, en dat terwijl Remco Evenepoel door zijn manke voorbereiding door de mand viel. In de derde week, toen zijn voorsprong comfortabel groot was en Yates en de oude Caruso bergop met hem konden wedijveren, demonstreerde hij een meester in behoudend wielrennen te zijn. En kende hij zelf dan toch eens een wankel moment, dan was er altijd nog zijn ploeg om de situatie in een mum van tijd recht te zetten. Dag na dag verbande Bernal in deze Giro de twijfels die hem negen maanden uit zijn slaap hielden na een catastrofale Tour de France. Zijn rug kon nog altijd een snoeiharde wedstrijd van drie weken aan n na elke rit zagen we hoe zijn nieuwe donkerharige vriendin hem gretig in de armen sloot – lang vergeten is dat ldvd. Bovendien kon hij ook rekenen op een ijzersterke ploeg, denk maar aan het iconische beeld van Daniel Martinez die zijn kopman naar boven schreeuwde toen die toch een zwak momentje leek te hebben in de slotweek. Nee, Bernal leek helemaal terug... tot zijn doodsmak in januari.

Eindstand:

1. Egan Bernal

2. Damiano Caruso

3. Simon Yates

4. Aleksandr Vlasov

5. Daniel Martinez

6. Joao Almeida

7. Romain Bardet

8. Hugh Carty

9. Tobias Foss

10. Daniel Martin

PALMARES. Eddy Merckx (mede-)recordhouder

Zoals wel in meerdere koersen het geval is, is Eddy Merckx ook (mede-)recordhouder in de Giro. Onze landgenoot won vijf keer de Ronde van Italië (1968, 1970, 1972, 1973 en 1974), net als de Italiaanse legendes Alfredo Binda (1925, 1927, 1928, 1929 en 1933) en Fausto Coppi (1940, 1947, 1949, 1952 en 1953). De laatste Belgische eindwinnaar is Johan De Muynck uit 1978.

Met “slechts” 25 etappezeges moet Merckx wel het hoofd buigen voor recordhouder Mario Cipollini, die maar liefst 42 keer mocht juichen in de Ronde van zijn land. Vorig jaar kregen we twee Belgische etappezeges met Tim Merlier in de tweede rit en Victor Campenaerts in etappe 15.

De laatste tien winnaars:

2021: Egan Bernal

2020: Tao Geoghegan Hart

2019: Richar Carapaz

2018: Chris Froome

2017: Tom Dumoulin

2016: Vincenzo Nibali

2015: Alberto Contador

2014: Nairo Quintana

2013: vincenzo Nibali

2012: Ryder Hesjedal

Niet op de Vlaamse tv, wel op Eurosport

Sinds 2017 wordt de Giro niet langer live uitgezonden op de VRT, omdat die het niet zag zitten het ganse pakket van organisator RCS (gerelateerd aan de krant Gazzetta dello Sport) uit te zenden. Daarom moet de tv-kijker ook dit jaar voor live-beelden uitwijken naar Eurosport. Elke etappe kan je uiteraard van start tot finish ook terecht bij de live-verslaggeving van www.sportwereld.be!

Niet geel, maar roze

Als afsluiter nog een tip voor de wielerleek: zoek in de Giro niet naar de vertrouwde gele leiderstrui van de Tour de France. Neen, de leider in de Ronde van Italië rijdt rond in een roze trui. De ‘Maglia rosa’ is een ode aan de karakteristieke kleur van de organiserende krant, de Gazzetta dello Sport, die namelijk op roze papier wordt gedrukt. De puntentrui is bovendien niet groen maar paars, en er wordt ook geen bolletjestrui voor de bergprijs uitgereikt maar wel een blauwe trui. Alleen de witte jongeretrui is hetzelfde als in de Franse tegenhanger.