“Ik wilde het verhaal in mijn eigen woorden vertellen”, vat Hailey Bieber de video op Youtube aan. “Ik zat aan de ontbijttafel met mijn man. Een normale dag, een normaal gesprek, tot ik plots een raar gevoel in mijn schouder kreeg. Het ging via mijn arm naar mijn vingertoppen. Ineens voelden ze verdoofd.”

LEES OOK. Hailey Bieber in het ziekenhuis na bloedpropje in haar hersenen: wat is dat en hoe herken je de symptomen?

Toen Justin Bieber zijn echtgenote vroeg wat er scheelde, kon ze hem geen antwoord geven. Letterlijk. “Ik kon niet meer spreken. De rechterkant van mijn gezicht werd helemaal slap, ik kon geen woorden meer vormen. Ik was zo bang, er ging van alles door mijn hoofd. Ik heb een beroerte, waarom gebeurt dit? Is dit permanent?”

Justin reageerde snel en vroeg iemand om de hulpdiensten te bellen. Gelukkig was er ook een dokter in de buurt, die onmiddellijk te hulp schoot. “Hij nam me vast en begon me vragen te stellen. Wist ik wie ik was? Kende ik mijn naam nog? Natuurlijk wel, maar ik kon het niet zeggen. Het was erg eng. Ik kon alles, behalve spreken.”

Een dertigjarige vrouw

Niet lang daarna arriveerde de ambulance. Op weg naar het ziekenhuis kwam Haileys spraak op precies het juiste moment terug. “Eén van de verplegers belde naar de centrale en zei: We brengen een dertigjarige vrouw binnen. Ik stak mijn hand op en mummelde: Ik ben 25. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis was ik bijna weer normaal. Ik kon spreken, mijn armen en gezicht voelden niet meer gek aan.”

Na enkele scans bleek dat Hailey een TIA had gehad, ofwel een kleine beroerte. “Ik had een klein bloedpropje in mijn hersenen. Ze hielden me een nachtje daar en deden allerlei tests. Ze waren op zoek naar een PFO (patent foramen ovale, red.), een gaatje tussen de linker- en rechterhartkamer. “Iedereen wordt daarmee geboren, maar bij de meeste mensen gaat het op natuurlijke wijze na de geboorte weer dicht. De dokters vonden er geen, dus de volgende dag mocht ik uitchecken.”

Operatie

Toch onderging het model later nog een aantal bijkomende tests, waarbij toch een PFO werd gevonden. En geen kleintje. “Ik had een vijfdegraadspfo, tussen 12 en 13 millimeter. De bloedprop in mijn hart was door dat gaatje ontsnapt en in mijn hersenen terechtgekomen. Ik moest een operatie ondergaan om het te sluiten, maar die verliep heel soepel. Nu voel ik me weer goed.”

Eind goed, al goed dus. “Ik ben opgelucht dat ik nu weer verder kan met mijn leven. Maar de hele gebeurtenis was wel een eyeopener. Ik was erg bang om opnieuw zo’n beroerte te krijgen. Bedankt aan alle dokters die me geholpen hebben. Ik vind het moeilijk om dit opnieuw te moeten vertellen, tot nu wisten enkel mijn familie en vrienden het. Maar het was sowieso al een openbaar verhaal, alleen kenden jullie het volledige plaatje nog niet.”