Als nummer één van de wereld gaat Matthias Casse altijd voor het allerhoogste. Enkel goud is goed genoeg voor de 25-jarige Antwerpenaar, ook op dit EK. “Zilver is mooi, maar daar was ik niet voor naar Sofia gekomen”, vertelde Casse ons zaterdagavond. Voor de bronzen medaille van de Olympische Spelen in Tokio was het zijn vierde opeenvolgende eremetaal op een EK. Goud in 2019 (Minsk), brons in 2020 (Praag), zilver in 2021 (Lissabon) en nu ook in 2022 in Sofia opnieuw zilver. “Niemand komt in de buurt van die EK-erelijst op dit moment, dus dat is wel een teken dat ik enorm constant ben. Maar ik haal nu twee keer op een rij zilver, dat is niet plezant. Het is niet leuk om een finale te verliezen.”

In die finale botste Casse opnieuw op de Georgiër Tato Grigalashvili. De nummer twee op de wereldranglijst is de belangrijkste rivaal van onze landgenoot in de categorie tot 81 kilogram. Casse versloeg Grigalashvili vorig jaar in de kamp om het brons op de Olympische Spelen en in de finale van het WK. Twee jaar eerder hield de 22-jarige Grigalashvili de Belg dan weer uit de finale van het EK. Zaterdag in Sofia zette de Georgiër de bordjes opnieuw gelijk in de onderlinge duels (2-2).

Grigalashvili was in de finale de meest aanvallende judoka, terwijl Matthias Casse het vooral tactisch wilde spelen. Dat kostte hem twee strafpunten binnen de twee minuten wegens te defensief judo. Een minuut later werd Grigalashvili met waza-ari beloond voor een schouderworp en tegelijkertijd moest onze landgenoot een derde strafpunt incasseren, waardoor hij met een bijkomende ippon de finale en het goud verloor. “Ik vond het een heel discutabele fase”, reageert Casse. “Die waza-ari was terecht, maar om dan nog een extra strafpunt erbovenop te krijgen? De scheidsrechters pasten een nieuwe regel toe, waarbij je sowieso een strafpunt krijgt als je op je twee handen of ellebogen tegelijkertijd neerkomt. Dat is ter veiligheid van de schouders van de judoka’s. Maar hier vond ik de regel te banaal toegepast. Je zal al erg goed moeten zoeken om een moment te vinden waarop ik met mijn twee armen tegelijkertijd op de mat lig. En sowieso gebeurde het in mijn val, niet om mijn evenwicht te bewaren.”

Toch wil Casse niet te veel jammeren over de scheidsrechters, zoals in het voetbal te vaak gebeurt. “Soms is de beslissing van de ref in mijn voordeel, soms in mijn nadeel. Over een hele carrière gezien zal het wel gelijk uitkomen. Aan mij om volgende keer revanche te pakken op Grigalashvili. De twee belangrijkste confrontaties met hem - het WK en de Spelen - heb ik gewonnen.” Hoe dan ook blijft Casse na dit EK de nummer één van de wereld, voor Grigalashvili. “Dat is plezant, maar dat is geen doel op zich. Dat is gewoon het gevolg van goeie prestaties.”

Ook brons voor Chouchi : “Niet in topvorm”

Er was zaterdag niet enkel zilver voor Matthias Casse in Sofia, maar ook Belgisch brons voor Sami Chouchi. De nummer zes van de wereld vocht zich via de herkansingen naar een kamp om het brons en won daarin met waza-ari van de Oekraïner Sergii Krivchach (IJF 62). De in Zweden wonende Belg won trouwens al zijn kampen in de voorrondes met ippon, met uitzondering van de kwartfinale.

Voor de 29-jarige Chouchi was het zijn tweede EK-medaille. In 2018 haalde hij zilver in Tel Aviv. “Door de geboorte van mijn kindje een maand geleden heb ik me niet optimaal kunnen voorbereiden op dit EK”, reageerde Chouchi bij Sporza. “Ik was dus niet in topvorm. Maar dat ik dan toch brons behaal, bewijst dat ik een constante in mijn prestaties kan leggen.”

In de kwartfinale liet Chouchi zich twee keer verrassen door Hievorh Manukian (IJF 38) en zo kon de Oekraïner met ippon winnen. Op die manier liep Chouchi een Belgische halve finale tegen Casse mis. “Het was mooi geweest als ik in de halve finales tegen Matthias had kunnen kampen, maar ik miste iets in de kwartfinale. Het is een gekke week geweest. Zo kreeg ik pas gisterenavond mijn bagage aan na de weging. En zo waren er nog wel dingen. Ik ben gewoon blij met wat ik hier gehaald heb.”