“Ik reed een goed PK, al had ik aanvankelijk slechte benen. Ik diende een evenement te organiseren op school en dat speelde me parten. Gelukkig vond ik mijn tweede adem. Op drie ronden van het einde reed ik weg met Milan De Ceuster, de sterkste in koers en de verdiende winnaar. We reden vijftig seconden voorsprong bij elkaar, maar ik kan niet tegen de hitte en verkrampte op de slotklim. Zonder die krampen pakte ik zilver waardoor ik met een dubbel gevoel terugblik op een sterke koers zonder beloning.” (rwd)