LEES OOK. Kogel is door de kerk: Tessa Wullaert ruilt Anderlecht in voor Fortuna Sittard (en profbestaan)

Je overstap naar Fortuna Sittard is een verrassing. Hoe is deze transfer tot stand gekomen?

“Toen Fortuna interesse toonde, was dat voor mij een mooi geschenk – op dat moment was er nog onduidelijkheid over de toekomst op Anderlecht. Velen dachten evenwel dat als ik zou vertrekken, ik dan naar Spanje zou verhuizen. Dat had gekund, dat was ook een leuke uitdaging geweest, maar dan had ik weer alles in België moeten achterlaten. Nu kan ik mijn sport combineren met mijn privéleven. En dat bij een fantastische club: Fortuna gelooft in het vrouwenvoetbal en wil een voortrekker zijn. De club schat mij ook naar waarde: dit voorstel kon ik niet weigeren.”

Jijzelf probeert ook een voorvechter te zijn voor het Belgische vrouwenvoetbal. In welke mate speelde het mee dat Fortuna diezelfde mindset deelt?

“Dat is een grote plus. Ik heb mijn project GRLPWR (waarmee Wullaert voetbalkampen organiseert voor meisjes, red.) uit de doeken gedaan bij Fortuna: de club was meteen enthousiast en wilde eraan meewerken. Dat engagement voor het vrouwenvoetbal, dat is iets wat Fortuna en ikzelf gemeen hebben, en dat is voor mij belangrijk. (lacht) Die vrouw in het logo van Fortuna Sittard staat er niet zomaar.”

Fortuna is een nieuwe club in het vrouwenvoetbal. Zet je dan geen stap terug?

“Allerminst. Mocht dit geen ambitieus project zijn, dan was ik er niet aan begonnen. De club wil meteen meedraaien aan de top van de competitie, we gaan voor de top vijf. De coach was vijf jaar bondscoach van Nederland (Roger Reijners, red.), dat toont ook aan dat de club geen meeloper wil zijn. Ik had trouwens meteen een klik met Reijners: hij legt de lat hoog, is hyperprofessioneel en heeft ervaring, maar tegelijk is hij menselijk. Hij begrijpt dat ik een goeie balans wil vinden tussen voetballen en leven.”

Ga je permanent in Nederland wonen?

“Normaal gezien niet. Er is nog niks beslist, maar ik ga waarschijnlijk wel af en toe in Sittard blijven slapen. We trainen ook overdag, wat ik een troef vind. (grijnst) Ik zal waarschijnlijk wel wat opvang moeten vinden voor Jean-Marie (haar hond, red.).”

Je ontdekt straks ook een nieuwe competitie. Wat verwacht je ervan?

“Veel. Er zijn Red Flames die in Nederland spelen of gespeeld hebben. Zij zeggen dat de topmatchen van een hoog niveau zijn. Dat geloof ik graag. Ik ben benieuwd.”

Hoe blik je terug op je twee seizoenen bij Anderlecht?

“Sportief kon het eigenlijk niet beter, met twee titels en een beker. Dit waren topjaren voor mij, ik voelde me heel goed bij Anderlecht. Ik kreeg er altijd vertrouwen, wat mij beter deed spelen, ook bij de Red Flames. Ik ben Anderlecht dankbaar – dit is geen vaarwel, maar een tot ziens. Langs de andere kant heeft mijn passage in België me wel de ogen geopend. Op Anderlecht ging het er behoorlijk professioneel aan toe, maar het was toch niet zoals in het buitenland. Er is nog veel werk in België.”