Twee jaar uitstel, en dan gebeurt dit. Het klinkt als een titel voor clickbait, maar het geldt ook voor Rock Werchter: enkele keren annuleren, uiteindelijk tóch aftellen, en dan een grote, langgerekte vloek. Omdat het nat, kil en klam is, en bier beter proeft met je rug op stoffig gras en zon in ’t gelaat. Maar het gemoed was donderdag met geen voorhamer stuk te slaan. Met dank ook aan rubberlaarzen en grote zeilen plastic. Of gewoon een gezonde dosis je-m’en-foutisme.

Enkele druppels na de middag ten spijt, lijkt het eerder ‘willen, maar niet kunnen’. Tot de hemel in de late namiddag kraakt. Het zijn tranen tijdens het eerbetoon voor de in april overleden Arno Hintjens. Oh la la la wordt aan het hoofdpodium ingezet, het publiek neemt het over. De stembanden lijken wat verkleumd, maar het laatste applaus klinkt als eresaluut over de weide.

BEKIJK OOK. Pakkend eerbetoon aan Arno: fans zingen luidkeels mee op Rock Werchter

Feestvieren, nat of droog

De terreinen worden modderig en glibberig, maar grote problemen blijven uit. Het koelt af, maar niets dat koffie, thee en warme chocolademelk niet kunnen oplossen, getuige de lange wachtrijen. En er is nog een opsteker: de komst van Metallica vrijdagavond, die onzeker bleef na een coronabesmetting in hun entourage, wordt bevestigd. Alles wat leek op een valse start, is finaal weggewerkt.