“Ik voelde me goed, maar nu ben ik echt wel ontgoocheld. Ik heb zijn aanval niet gezien omdat ik op die klim van Blanc-Nez te ver in de groep zat. We reden onze eigen snelheid. Vier à vijf seconden lang dacht ik hier in Calais won. Het zal funny beelden hebben opgeleverd, maar het is ook een beetje shit. Ik had heel slechte verbinding met de volgauto. Ik heb dat dus niet meegekregen. Niemand heeft het me ook gemeld. Het is een beetje gênant als je dan zo over de meet komt. Maar ik denk dat ik ook aantoont hoe straf dit nummer van Wout eigenlijk was. Ik had echt niet het gevoel dat hier op dit terrein iemand helemaal alleen tegen het peloton zou kunnen wegrijden. Dat leek in mijn opzicht onmogelijk, maar Wout deed toch het onmogelijke. Dan sta je na de meet versteld”, legt de prof uit Ham uit.

“Ik dacht dat ik aan het sprinten was voor de winst. Ik spurtte heel goed, maar ik wist dus niet wat er gebeurde. Blijkbaar wist Kristoff het ook niet, hoor ik van een televisiestation, maar nu neem ik met mijn viering ook alles op mij”, aldus Philipsen die wel degelijk tweede werd.

Jumbo-Visma hield al generale op de openingsdag van Parijs-Nice en deed nu opnieuw alles nog eens over. “Dat klopt, maar je moet er ook nog raken ook. Op een gegeven moment waren we aan het vechten voor onze positie, maar we draaiden veel te ver op. Ik kon op een goed tempo naar boven rijden. Ik heb helemaal niets gezien van Wouts demarrage. Het is echt impressionant.”