“Twee jaar geleden had ik je ongetwijfeld iets anders gezegd, maar op dit moment in mijn leven zou het voor mij de hemel op aarde betekenen om simpelweg een beetje geluk te ervaren”, klinkt het zwaarmoedig in Humo. “‘Dat klinkt zwaarder dan ik het bedoelde’, wilde ik zeggen, maar zo bedoelde ik het wél. Of ik op dit moment geen geluk ervaar in mijn leven? Veel te weinig, alleszins. Er zijn zeker ook betere momenten, maar ik ben lang nog niet terug op het niveau waarop ik kan zeggen dat ik het leven graag zie. Met mijn excuses voor de zwaarmoedigheid, maar op de fiets op weg naar hier had ik mezelf voorgenomen om honderd procent eerlijk te zijn, en niks anders te zeggen dan wat ik echt wil zeggen. En het is nu eenmaal zo: Evelien (Bosmans, red.) en ik zijn nu al meer dan een jaar uit elkaar, maar het blijft ontzettend moeilijk.” Van Geel en Bosmans vormden acht jaar lang een koppel en hebben samen een zoontje, maar gingen in maart uit elkaar.

Op de vraag of het dan niet lastig is om te blijven optreden, antwoordt Van Geel al even openhartig: “Jawel. Maar ik kan die knop wel omdraaien. Het helpt soms ook om op een podium te staan, al gebeurt het evengoed dat ik er me slecht bij voel. Het punt is: onze jongste plaat (‘We kunnen ons redden’, red.) gaat over wat me overkomen is, en tijdens optredens voelt dat weleens als het commercialiseren van verdriet. Al was het nog erger toen we net uit elkaar waren en ik weer voor VTM begon te werken: zeer lastig om de vrolijke versie van mezelf boven te halen. Ach, het komt wel goed, daar geloof ik oprecht in. Alleen gaat het nogal traag.”