Twee minuten had ze nog over voor de tijdslimiet verstreek. Kim de Baat beleefde een zware dag in de Tour de France. “Ik dacht echt dat ik het niet ging halen vandaag”, doet De Baat haar verhaal. “Vanaf de eerste klim raakte ik al alleen. Daarna volgde dan de afdaling en de tweede klim die ik ook alleen moest doen. Daarna kwam ik nog een renster tegen, waarmee ik dan de rest van de etappe heb afgelegd. Ik had wel het gevoel dat het geen zin meer had, maar opgeven staat niet in mijn woordenboek. Ik ben altijd blijven gaan en dan was het hopen dat je het redt.”

Toen ik bovenkwam op de eerste klim reed ik al 27 minuten achter. Als je dan in een grote groep rijdt, dan lukt dat allemaal wel. Dan verlies je op die tussenstukken niet zo veel tijd. Ik was heel de tijd aan het zwemmen. Het hoofd wilde nog wel, maar het lichaam niet meer. Alles doet pijn. Dit was er eentje op karakter. Het was een heel lange dag. We zijn er geraakt, dat is het enige dat telt.”

Morgen staat de slotetappe op het programma. “Die laatste dag zie ik zeker nog zitten. Nu ga ik finishen ook!”

Julie De Wilde aan de beterhand: “Ik heb buikpijn, maar ik wil echt uitrijden”

Het was nog maar de vraag of Julie De Wilde aan de start zou verschijnen. De Wilde, die lang de witte trui mocht aantrekken, kampte de voorbije dagen met ziekteverschijnselen. “Het ging beter dan gisteren”, klonk het bij De Wilde. “Ik zat in het groepje van Marianne Vos, maar op de tweede klim ging mijn ketting eraf en dan heb ik wel even liggen sukkelen. Iemand heeft me dan geholpen en mijn ketting terug afgesteld. Maar dan had ik wel al een aantal minuten verloren en kwam ik in een volgend groepje terecht.”

“Daarna heb ik van de ploeg een verkeerde bidon aangenomen met sportdrank waar mijn maag niet echt goed tegen kon. Ik kreeg daarom ook buikkrampen en stopte dan maar met eten. Daarna had ik niet zo’n goede benen meer. Het was terug vechten in het slot. Maar ik voelde me alleszins al beter dan gisteren.”

“Morgen zal ik nog wel overleven. Ik heb echt buikpijn, maar ik wil echt uitrijden. Als het in België geweest, had ik misschien al wel afgestapt. Maar nu maakt het me wel iets uit.”