Hanne Verbruggen kwalificeerde zich in februari in Sevilla met een eindtijd van 2u29’54”. In de aanloop naar het EK nam ze nog deel aan een paar halve marathons. Midden mei haalde ze in het Letse Riga met 1u11’47” een nieuw persoonlijk record op die afstand. Het was vervolgens de bedoeling om in juli een hoogtestage van drie weken in Kenia af te werken, maar daar liep het fout. Trainer Frans Mattens had er te veel last van de hoogte, waardoor de stage na vier dagen werd afgebroken.

“Ik had niet veel zin om ginds alleen achter te blijven, dus verkoos ik om eveneens naar België terug te keren.” Maar dat was nog niet alles. “De laatste dag in Kenia kreeg ik plots met keelpijn te kampen. Ik dacht eerst aan een klassieke angina, maar eens thuis testte ik me toch maar op Covid”, vertelt ze. “Toen deze positief bleek te zijn, begreep ik waarom de symptomen alleen maar erger werden. Een week lang hoefde ik niet aan lopen te denken, zo vermoeid ik me voelde. Op mijn bed liggen en slapen was toen de enige boodschap. Toen ik aan de betere hand was, heb ik me toch medisch laten onderzoeken of er niets mis was met de hartspier. Mijn longcapaciteit was wel wat verminderd, maar ik mocht toch weer de loopdraad opnemen.”

Ups en downs

“Natuurlijk had ik enige trainingsachterstand opgelopen toen ik op 19 juli naar het Zwitserse Sankt Moritz trok. Alles liep een beetje met ups en downs. Maar ik heb er het beste van gemaakt en er vooral op kwaliteit getraind. Uiteindelijk kon ik op hoogte maar twee lange duurtrainingen afwerken, waaronder eentje van 35 kilometer. Daaruit bleek toch dat ik, ondanks mijn ingekort trainingsprogramma, met alle vertrouwen naar München mag afreizen. Hoe dan ook zal het maandag een sterk bezette marathon worden, waar heel wat toploopsters naar gepiekt hebben”, aldus nog Hanne Verbruggen.