Het zag er in de laatste kilometers niet goed uit voor Kristoff. De Noor werd zelfs gelost uit een eerste gedeelte van het peloton maar kon alsnog aansluiting vinden toen voorin het tempo even stokte. In de sprint ontbond Kristoff andermaal zijn duivels en haalde het. Hij mocht na zijn huldiging als winnaar nog eens terugkeren om zijn groene trui, als leider in het puntenklassement, te showen.

“Ik heb serieus afgezien”, zei hij na afloop. “Tijdens de beklimming van de Amöneburg moest ik eraf. Het peloton versplinterde daarop nog eens in waaiers. Sven Erik Byström bleef bij mij en bracht me terug in het peloton. Maar ik moest dan nog opschuiven naar voren wou ik nog kans maken om mee te sprinten. We bevonden ons dan al op zowat twee kilometer voor de eindmeet. Gelukkig was er daarop een strook die afdaalde waardoor ik extra vaart kon maken met steun van de ploegmaten. In de slotkilometer zat ik in een goede positie maar was Tony Gallopin blijkbaar al gaan aanvallen. Wij slaagden erin hem terug te pakken en daarop kon ik het afmaken. Twee kilometer van de finish zat ik nog in een verloren positie en dan win ik nog. Zalig.”

De manier waarop Alexander Kristoff won typeert de Noor. “Het was een dagje knokken. Ik doe dat wel graag. Het zag er soms niet goed uit, maar toch pak ik de zege. Ik moet mijn teamgenoten nogmaals bedanken voor al hun werk. De ploeg draait enorm goed. Wij zijn als team aan een zeer sterk seizoen bezig”, besloot Kristoff.