Uit het oog, maar niet uit het hart. Weinig acteurs werden in Venetië zo warm ontvangen als Brendan Fraser afgelopen weekend. Tijdens de aftiteling van The whale, het psychologische drama waarin hij de hoofdrol speelt, barstte het applaus los zodra ’s mans naam het scherm verscheen. Omdat het gejuich maar bleef duren – tien minuten volgens The Independent – mocht hij zelfs nog eens terugkeren naar het podium.

In de film, de nieuwste van Black swan-regisseur Darren Aronofsky, speelt Fraser een man die het verdriet om de dood van zijn geliefde probeert weg te eten. 270 kilo weegt zijn personage. Wat een fatsuit van 150 kilo en zes uur in de make-upstoel al niet kunnen doen. En hoewel de prent niet alle critici kan bekoren, is iedereen het over één ding eens. Een bijna onherkenbare Fraser steelt de show. Na de première in Venetië viel het woord ‘Oscar’ zelfs al. Geen wonder dat de acteur een traantje moest wegpinken.

Op veel steun moest hij de afgelopen vijftien jaar immers niet rekenen. Eind jaren 90 was hij een graag geziene posterboy in Hollywood. Hij was de stoere actieheld in The mummy. De goedhartige clown in George of the jungle. Maar toen de jaren 2000 kwamen aanzetten, verdween hij.

Misbruik

Wie Fraser nog wilde zien, moest goed zoeken. De acteur dook niet meer op in kaskrakers, maar wel in kleine films die in Amerika de bioscopen zelfs niet haalden. Bovendien hadden de fysiek intense rollen uit de beginjaren hun tol geëist. “Ik wilde het zó goed doen dat het destructief werd”, vertelde hij vier jaar geleden aan het magazine GQ. “Toen ik de derde Mummy-film draaide, hing ik aan elkaar met verband en ijszakjes. Elke dag bouwde ik een soort exoskelet, om die stunts toch maar te kunnen doen.”

Resultaat: meerdere rug- en knieoperaties en zelfs een herstelling van de stembanden. In datzelfde interview dropte Fraser nog een groter bommetje. Hij was slachtoffer geworden van grensoverschrijdend gedrag. In 2003 ontmoette hij Philip Berk, de toenmalige voorzitter van de organisatie achter de Golden Globes. “Met zijn linkerhand greep hij mijn bil, waarna hij zijn vinger over mijn anus begon te bewegen. Ik voelde me ziek, ik kon elk moment beginnen huilen.”

Hij vroeg de organisatie Berk aan te spreken op z’n gedrag. Tot op heden luidt diens antwoord dat Fraser het verhaal buiten proportie opblaast. De acteur stelde echter vast dat er nadien steeds minder werk binnenliep. “Er is me toen iets ontnomen. Mijn zin om te werken kwijnde weg, ik trok me terug uit het publieke leven.”

Karakterkop

In 2007 scheidde hij van Afton, de moeder van z’n drie kinderen. Een nieuwe emotionele klap en, met jaarlijks 900.000 dollar aan alimentatie, ook een financiële aderlating. Interviews met Fraser werden zeldzaam. Als hij er toch eentje deed, kwam hij angstig en somber over. Het leidde tot een resem pijnlijke memes over ‘triestige Brendan Fraser’ en grappen over zijn gewichtstoename. Maar een jaar of drie geleden, nadat hij een rol kreeg in de succesvolle superheldenserie Doom patrol, keerde het tij.

Plots wordt hij weer gebeld door ‘coole jongens’. Steven Soderbergh castte hem vorig jaar als gangster in No sudden move. Volgend jaar is hij naast Leonardo DiCaprio te zien in de nieuwe prent van levende legende Martin Scorsese. En in een ideale wereld was hij als slechterik te zien in het geschrapte Batgirl.

Anno 2022 is Fraser verveld van posterboy tot karakterkop. Fans spreken liefkozend over een ‘Brenaissance’, de positieve reacties op The whale zijn de kers op de taart. Zelf wil de acteur wegblijven van beladen termen als ‘comeback’. “Ik probeer in het heden te blijven”, vertelt hij. “Ik hoop vooral dat deze film een even diepe indruk nalaat op de kijker als op mij.”