Het seizoen is drie wedstrijden ver en promovendus Beselare slaagde er nog altijd niet in om te scoren. Ondanks enkele loepzuivere kansen kregen de rood-gelen ook tegen Vlamertinge de nul niet van het bord.

“Het zit ons voorlopig niet mee”, sakkerden Gilles en Yari Van Hoof. “Of ons vader ons al plaagde met het resultaat? We wisten wat ons te wachten stond bij verlies, maar onze pa moet wel toegeven dat de zege van zijn ploeg gevleid was. Scoren lijkt ons maar niet te lukken. In het veldspel waren we heel zeker niet de mindere, maar daar schieten we niets mee op. Na drie speeldagen moeten we het met amper één punt stellen, terwijl we er toch minstens vier hadden verdiend. Het is duidelijk dat we een killer missen, iemand die aan een halve kans genoeg heeft om te scoren. Maar het komt goed, daar moet je niet aan twijfelen. Wat wij nodig hebben, is een deugddoende zege. Misschien zondag op Geluwe en dan zijn we vertrokken.”

Patrick Van Hoof was niet te beroerd om toe te geven dat Vlamertinge iets meer kreeg dan het verdiende. “Maar hebben mijn zonen verteld dat wij na de tweede gele kaart van Carlier Winter een halfuur numeriek in de minderheid stonden? Onze doelman Warre Verstraete had een groot aandeel in onze krappe zege, maar dat Beselare niet beter met de kansen omspringt, is toch niet onze schuld? Op het hobbelige veld van Beselare is het moeilijk om met technisch hoogstaand voetbal uit te pakken. Eerlijk, ik ben blij dat deze verplaatsing achter de rug ligt en dat we ze zonder kleerscheuren doorkwamen. Volgend weekend krijgen we Nieuwkerke, mijn ex-ploeg, op bezoek. Als je zoals ik al zo lang in tweede meedraait, kom je regelmatig een van je ex-ploegen tegen. Dat bij Nieuwkerke mijn goede buur Gilles Hamers het goede weer maakt, maakt het duel nog zoveel aantrekkelijker.”